parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zwany także Adamem ha-Kohenem oraz Abrahamem Dow Michaliszkerem (Michajliczkerem) (1794 Wilno – 1879 tamże) – poeta tworzący w języku hebrajskim, centralna postać haskali na Litwie; ojciec Michy Josefa L. Otrzymał wykształcenie religijne, poza tym był samoukiem w dziedzinie nauk świeckich. Interesował się też kabałą i mistyką. Został ożeniony w wieku 13 lat. W 1848-1864 wykładał w wileńskiej szkole rabinów (por. szkoły rabinów). W dziełach poetyckich poruszał problematykę cierpienia i ludzkiej kondycji. Należał do grupy pisarzy dążących do odnowy języka hebrajskiego, poprzez jego wzbogacenie i uczynienie zeń sprawnego narzędzia twórczego. Pod względem formalnym znacznie wyprzedzał innych poetów swej epoki, piszących w języku hebrajskim. Jego głównym dziełem było Szire(j) sfat kodesz (hebr., Wiersze w świętym języku [Wiersze hebrajskie], wyd. 1: t. 1, 1842; t. 2, 1856; t. 3: Jeter szire(j) Adam, 1870). Wraz z I. Benjakobem wydał Biblię z przekładem niemieckim (czcionką hebrajską) i z komentarzem M. Mendels(s)ohna oraz z własnymi notami. Był autorem kilku komentarzy biblijnych (na przykład do ksiąg Ezechiela, Jeremiasza i Dwunastu Proroków Mniejszych [ Prorockie Księgi] – Torat ha-Adam, 1858) oraz gramatyki hebrajskiej.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.