parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. też Ha-NACIW-em, Naciwem z Wołożyna (NaCIW – akr. utworzony od Naftali Cwi Jehuda Berlin) (1817 Mir – 1893 Warszawa) – wybitny talmudysta, kierujący jesziwą w Wołożynie. W 1831 poślubił córkę Icchaka ben Chaima z Wołożyna. Po śmierci teścia, a potem szwagra – Eliezera Icchaka, którzy kierowali jesziwą, w 1854 B. sam zaczął kierować tą instytucją, korzystając z pomocy szwagra – J.D.B. Sołowiejczyka (do czasu, kiedy doszło między nimi do ostrego konfliktu nt. metod nauczania). Zarządzał nią bardzo sprawnie, zdobywając środki na jej utrzymanie i inwestycje drogą publicznych zbiórek (prowadzonych m.in. w Stanach Zjednoczonych). Dla uczelni i jej biblioteki wzniósł trzypiętrowy, murowany budynek. Liczba studentów w okresie jego rządów wzrosła od ponad 100 do ok. 400. Atakowany przez maskili, odpowiedział im na łamach pisma „Ha-Melic” (1885), podkreślając fakt, że prawdziwa nauka talmudyczna nie istnieje już na Zachodzie. Pozornie uległ naciskom, i w czasie zjazdu rabinów w Petersburgu (1887) podpisał uchwałę o wprowadzeniu w jesziwie nauki jezyka rosyjskiego oraz matematyki (poza budynkiem uczelni), ale zobowiązania tego nie zrealizował. Dalsze próby zachowania jesziwy w niezmienionym kształcie nie powiodły się, a sam B. wkrótce zmarł. Był jednym z pierwszych głośnych talmudystów, którzy poparli ruch Chowewej Syjon (w 1887 wybrany do jego władz). Znany jest też jako autor kilku dzieł, m.in. Ha-Omek szeela (hebr., Głębia pytania) – komentarza do Szeelot, mało wówczas znanego wśród talmudystów dzieła halachicznego z VIII w., autorstwa Rawa Achaji; Bi'ur ha-omek (Wilno 1879-1880) – komentarza do Pięcioksięgu; Mesziw dawar (hebr., Słowo odpowiedzi, Warszawa 1894) – responsów skierowanych do rabinów w Ameryce. B. wyróżniał się rozległą znajomością źródeł i literatury oraz subtelnym rozumowaniem.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.