parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1863 Nowogródek – 1939 Nowy Jork?) – leksykograf, pisarz tworzący przede wszystkim w języku jidysz, ale też – szczególnie na początku – w języku hebrajskim i rosyjskim; potomek M. ben A. Jaffego; prawnuk Gerszona (zm. w Safed ok. 1827), ucznia Gaona z Wilna; kuzyn Alberta H. Ojciec H., Josef Mojsze, był zegarmistrzem, a zarazem talmudystą. Jako potomek sławnych przodków, H. otrzymał tradycyjne wykształcenie religijne. Wcześnie zajął się twórczością literacką, m.in. pisał w języku hebrajskim poematy i krótkie utwory prozą. Jego pasją stało się studiowanie języków, w której to dziedzinie był samoukiem. Wcześnie stracił matkę i wychowywał się u wuja. W 1878 przybył do Wilna, gdzie po pewnym czasie tułaczki został księgowym wydawnictwa Rommów. Zaprzyjaźnił się z kilkoma znanymi maskilami wileńskimi, m.in. z I.M. Dickiem. Rozwinął swoją twórczość literacką; pisał w języku rosyjskim, hebrajskim i w jidysz. W 1881 przyjechał do Warszawy. Nie mogąc znaleźć dla siebie miejsca w tym mieście, krótko pracował jako nauczyciel języka hebrajskiego w Białymstoku, potem powrócił do Wilna. W 1882, wraz z grupą młodzieży, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, by prowadzić tam rolniczą farmę. Imał się różnych zajęć, zmieniał często miejsce zamieszkania. Ostatecznie osiadł w Nowym Jorku (1890). Jest autorem kilku podręczników i samouczków, które zdobyły wielką popularność, w tym samouczek języka angielskiego Englisze lerer (jid, Nauczyciel angielski, 1891) oraz podręcznik pisania listów angielskich Englisze brifnszteler (jid., Wzory listów angielskich, 1892). Był redaktorem kilku czasopism, wydawanych w języku jidysz oraz autorem książek, wśród nich przekładu na język jidysz Don Kichota Cervantesa (1897) i Buch über die Juden von Russland und Polen I. Friedländera (1920). Najważniejszym jego dokonaniem była seria popularnych słowników, m.in.: English-Yiddish Dictionary (1891, 1910); Yiddish-English Dictionary (1898); Yiddish-English-Hebrew Dictionary (1925, 1928); Student's Hebrew and Chaldee Dictionary (1918). W 1933, z okazji siedemdziesiątych urodzin H., w Nowym Jorku ukazała się księga jubileuszowa Harkawis bio-bibliografie; a w roku następnym, w wileńskim „JIWO Bleter” (t. 6) – tekst Łekowed Aleksander Harkawi cu zajn zibecikstn gebojrntog (jid., Ku pamięci Aleksandra Harkawiego na jego siedemdziesiąte urodziny). Z inicjatywy H., w 1931 został nakręcony krótki dokumentalny film Nowogródek, poświęcony jego rodzinnemu miastu.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.