parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
porozumienie między rządem Władysława Grabskiego a przedstawicielami Koła Żydowskiego, podpisane 4 VII 1925, które miało regulować całokształt stosunków polsko-żydowskich. Jego geneza nie jest jasna. Sugerowano m.in., że było ono próbą zneutralizowania żydowskiej opozycji wobec rządu, w sytuacji, gdy padały oskarżenia o nieproporcjonalnie duże obciążanie Żydów kosztami reformy gospodarczej; częścią zabiegów o stałe członkostwo Polski w Lidze Narodów; częścią szerszego programu rządowego, szukającego porozumienia z mniejszościami. Czołowymi negocjatorami w rozmowach toczących się latem 1925 byli: ze strony rządu – Stanisław Grabski (minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego, brat premiera) i Aleksander Skrzyński (minister spraw zagranicznych); ze strony żydowskiej – L. Reich, O. Thon i H. Rosmarin (syjoniści galicyjscy, frakcja Et Liwnot); przy pośrednictwie A. Nossiga (początkowo) i Luciena Wolfa (bryt. polityk żydowski). Obie strony zostały zaatakowane za podpisanie u.p-ż.; żydowska przez frakcję Al ha-Miszmar i I. Grünbauma; rządowa – przez część endecji. Strona żyd. oskarżyła też rząd, że nie chce wywiązać się z „dużej ugody”, liczącej 40 punktów, a ogłosił tylko „małą ugodę”, tj. 5 punktów (notabene część postulatów strony żyd. rząd istotnie zrealizował). Wkrótce Koło Żydowskie przeszło do opozycji, zaś rząd Grabskiego upadł, a wraz z nim została ostatecznie pogrzebana idea u.p-ż., która pozostała jedyną, zakrojoną na szerszą skalę próbą rozwiązania tzw. kwestii żydowskiej przez rządy polskie w 1918-1939. Po przewrocie majowym premier Kazimierz Bartel w exposé, wygłoszonym 19 VII 1926, zapowiedział w imieniu obozu sanacyjnego, że rząd „żadnych tajnych paktów z ludnością żydowską zawierać nie będzie”.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.