parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1660 Kalisz – 1716) – jeden z przywódców sabatajczyków polskich. Jako kabalista i świetny kaznodzieja, cieszył się dużym szacunkiem. Wielokrotnie krążył między Polską a Włochami i Bliskim Wschodem. Po raz pierwszy wyjechał do Włoch na początku lat 90. XVII wieku, aby poznać ezoteryczne nauki Sabataja Cwi, które nie dotarły jeszcze do Polski. Około 1693 powrócił do Polski i wziął aktywny udział w poruszeniu mesjańskim Joszuy Heszela ben Josefa Corefa z Wilna, który zapowiedział objawienie Szechiny w 1695. W tym roku poprowadził wyprawę sabatajczyków do Ziemi Świętej. Został uczniem najpierw Abrahama Michaela Kardozo, wybitnego teologa sabataistycznego, a później Samuela Primo, byłego sekretarza Sabataja Cwi. Ok. 1697 powrócił do Polski i przyłączył się do Stowarzyszenia Pobożnych (hebrajski, Chewra Chasidim), zwanego też Świętym Stowarzyszeniem (hebrajski, Chewra Kadisza) Jehudy Chasida ha-Lewiego z Siedlec. Stowarzyszenie to zorganizowało kolejną wyprawę do Ziemi Świętej, w związku z oczekiwaniami, że Sabataj Cwi w 1706, , a więc 40 lat po swej śmierci, powróci i spełni mesjańskie dzieło. Pod koniec 1699 M. wziął udział w zjeździe przywódców środkowoeuropejskich sabatajczyków w Nikolsburgu (współcześnie: Mikulov) na Morawach. Niedługo potem, w Wiedniu, zgłosił gotowość odbycia dysputy z dowolnym kabalistą na temat sabataistycznej doktryny. Rabin praski, Abraham Broda, wytypował do niej dwóch swoich uczniów – Mosze Chasida i Jonę Landsofera. Dwutygodniowa dysputa zakończyła się bez jednoznacznego rozstrzygnięcia. Niedługo potem M. udał się do Erec Israel, gdzie po śmierci Jehudy Chasida został przywódcą radykalnej, antynomijno-synkretycznej frakcji, sympatyzującej z obozem Baruchji Ruso. Ok. 1707 powrócił na Podole, gdzie propagował doktrynę Baruchji. Około 1715 i 1716 wędrował przez Niemcy i Holandię. Zmarł wkrótce po powrocie do Polski.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.