parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1841 Warszawa – 1906 tamże) – fizyk, przyrodnik, pedagog, pozytywista, społecznik, filantrop; najstarszy syn kaznodziei Izaaka K.; brat Juliana K. i Zygmunta K.; ojciec Stefana K.; stryj Romana K. Wychowywał się w rodzinie postępowej, a zarazem religijnej i głęboko patriotycznej. Po ukończeniu gimnazjum studiował medycynę w warszawskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej, później przeniósł się na Wydział Matematyczno-Fizyczny w Szkole Głównej, który ukończył w 1866. Pracował jako pedagog w prywatnych szkołach średnich, wykładał na Wyższych Kursach Handlowych J. Siemiradzkiej, na Uniwersytecie Latającym. Był współzałożycielem Kasy im. Mianowskiego, członkiem spółki wydawniczej (wraz z A. Świętochowskim, P. Chmielowskim, Samuelem Dicksteinem i B. Prusem), publikującej prace nauk. i popularnonaukowe. Pomagał w zakładaniu szkoły Stowarzyszenia Pracowników Handlowych, w pracach komitetu wydawnictw technicznych, sponsorowanych przez H. Wawelberga. Pracował jako urzędnik w Banku Polskim (1869-1886), a później w Warszawskim Towarzystwie Ubezpieczeń od Ognia (1890-1906). Wiele pisał (ogółem kilka tysięcy pozycji); publikował swoje artykuły w czasopismach warszawskich (m.in. we „Wszechświecie”, „Przeglądzie Filozoficznym”, „Przeglądzie Pedagogicznym”, „Bibliotece Warszawskiej”, „Ateneum”, „Kurierze Warszawskim”); tłumaczył; współpracował z kilkoma redakcjami czasopism i encyklopedii ( Encyklopedia Powszechna Mniejsza, Encyklopedia Powszechna Ilustrowana, Wielka Encyklopedia Ilustrowana, Encykopedia Wychowawcza); pisywał artykuły biograficzne. Wiele prac K. zyskało popularność i wielokrotnie było wznawiane, np.: Wiadomości początkowe z fizyki, Czego nas Kopernik o obrotach ziemi nauczył, Fizyka bez przyrządów. Z okazji 30-lecia jego pracy publicystycznej wydano księgę jubileuszową pt. Szkice przyrodnicze z dziedziny fizyki, geofizyki i astronomii (1893; 2. wyd. 1904). Po śmierci K. ukazał się jego Wybór pism (1909).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.