parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1851 Warszawa – 1926 tamże) – lekarz, pedagog, naukowiec i społecznik; syn kaznodziei Izaaka K.; brat Zygmunta K., Stanisława K., Marcelego K. i Feliksa K.; stryj Stefana K.; ojciec malarza, Romana K. Wychowywał się w postępowej rodzinie żydowskiej, przywiązanej do religii i głęboko patriotycznej. Po ukończeniu gimnazjum w 1869, wstąpił na studia med. na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim i uzyskał dyplom w 1874. Pracował jako laborant przy katedrze chemii lekarskiej i analitycznej, był asystentem kliniki diagnostycznej I. Baranowskiego. W 1878 rozpoczął pracę w nowo otwartym szpitalu dziecięcym im. Bersohnów i Baumanów; wkrótce został jego ordynatorem. Wykształcił liczne grono pediatrów. W 1880 zorganizował pierwszy kurs pediatrii w Królestwie Polskim. W 1884 uzyskał stopień doktora medycyny. Ze względów polit. nie uzyskał prawa do habilitowania się na Uniwersytecie. K. działał na niwie społecznej; był członkiem sekcji lekarskiej przy WTD, członkiem Zarządu Towarzystwa Ochron i Towarzystwa Osad Rolnych, członkiem Towarzystwa Kolonii Letnich dla Dzieci, Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego (w 1910 został wiceprezesem Sekcji Pediatrycznej przy tym Towarzystwie), Towarzystwa Higienicznego; należał do grona współzałożycieli Towarzystwa Pediatrycznego (1917), zostając jego wiceprez.; w uznaniu jego zasług dla pediatrii polskiej nadano mu najwyższą godność sekretarza stałego. K. był prezesem honorowym I Zjazdu Pediatrów Polskich (Warszawa 1922). W 1925, w związku z 50-leciem jego pracy naukowej, Towarzystwo Pediatryczne zorganizowało uroczyste obchody i poświęciło mu numer „Pediatrii Polskiej”. K. był również współwłaścicielem i współredaktorem czasopisma „Medycyna”, współredaktorem „Przeglądu Pediatrycznego” i „Pediatrii Polskiej”. Ogłosił drukiem w wielu językach ponad 30 prac naukowych, publikował w licznych czasopismach lekarskich.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.