parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1885 Warszawa – 1942 tamże) – malarz, grafik, rysownik; wnuk kaznodziei Izaaka K.; syn Juliana K.; bratanek Stanisława K., Zygmunta K. i Juliana K.; brat stryjeczny Stefana K.; szwagier L. Marcoussisa. Członek „Grupy Pięciu”, współzałożyciel Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm”. Studiował w ASP w Krakowie (1904/1905) i w Monachium. Potem zamieszkał we Francji. Po pogrzebie matki w lipcu 1939, pozostał jeszcze w Polsce, gdzie zaskoczył go wybuch II wojny światowej. Trafił do getta warszawskiego; zginął 6 VIII 1942, zastrzelony podczas Wielkiej Akcji przez Niemców na podwórku domu, w którym mieszkał. W spuściźnie malarskiej K. przeważają portrety; malował też akty, kompozycje figuralne, martwe natury, pejzaże. We wczesnym okresie jego twórczości można zauważyć wpływ P. Cezanne`a, w latach późniejszych widoczna jest inspiracja sztuką dojrzałego renesansu. Obrazy K. z 1916-1926 utrzymane są w ciemnej tonacji kolorystycznej; artysta operuje mocnym, twardym konturem, wyraźnie rozdzielającym zwarte, solidne bryły. Pod koniec lat 20. K. rozjaśnia kolorystykę obrazów; w jego twórczości pojawiają się inspiracje klasycyzmem, szczególnie widoczne w rysunkach i grafikach. Zachowały się rysunki K. z getta; stanowią one wstrząsający dokument czasów Zagłady.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.