parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1832 Lwów – 1913 tamże) – rabin, pisarz. Pochodził z ortodoksyjnej rodziny. Początkowo był uczniem m.in. znanego talmudysty Hirsza Ornsteina (późniejszego rabina lwowskiego). Uczył się zawodu zegarmistrza; na naukę w gimnazjum rodzina wyraziła zgodę, by mógł uniknąć służby wojskowej. Potem ukończył uniwersytet we Lwowie. Studia talmudyczne pogłębiał pod kierunkiem lwowskiego rabina, Józefa Saula Natansona. W 1860 otrzymał doktorat we wrocławskim seminarium teologicznym ( Jüdisch-Theologisches Seminar in Breslau) oraz smichę. W okresie studiów zaczął wydawać w języku hebrajskim i niemieckim pismo naukowe „Jeschurun. Zeitschrift für die Wissenschaft des Judentums” (t. 1-8, 1856, 1858, 1859, 1864, 1865, 1868, 1871, 1878), którego tytuł pochodził od poetyckiego określenia Izraelitów (Pwt 32,15; 33,5,26; Iz 44,2). Na pocz. lat 60. XIX w. K. był kaznodzieją i kierownikiem szkoły gminnej w Andrychowie, a potem rabinem w Lipto St. Miklosz (współcz. Liptovský Mikuláš). W 1864-1883 piastował funkcję rabina w Bambergu. Następnie powrócił do Lwowa, gdzie stanął na czele protosyjonistycznego stowarzyszenia Mikra Kodesz. Zaczął pomagać schorowanemu rabinowi postępowemu, B. Loewensteinowi (m.in. jako nauczyciel religii mojżeszowej w gimnazjach lwowskim oraz sprawując opiekę nad więźniami w tzw. Brygidkach), a po jego śmierci w 1889 przejął tymczasowo jego obowiązki rabinackie i kaznodziejskie w lwowskiej Synagodze Postępowej (do 1891, zanim – w drodze konkursu – stanowisko to objął Jecheskiel Caro). K. borykał się z poważnymi kłopotami rodzinnymi, m.in. wykazując się sporą niezaradnością. Od 1892 próbował znaleźć dla siebie stałe stanowisko nauczycielskie bądź rabinackie, m.in. na Węgrzech i w Innsbrucku. Pod koniec życia był pensjonariuszem domu starców gminy lwowskiej. Opublikował m.in.: wypiski ze starych rękopisów, pt. Ginse(j) nistarot (t. 1-4, 1868-1878) i podręcznik języka hebrajskiego pt. Praktischer Lehrgang (1868).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.