parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1860-1930) – rabin, uczony talmudysta, rosz jesziwa. Studiował u E. Gordona w Kielmach (od 1874), a następnie u N.C.J. ben Jaakowa Berlina w Wołożynie. Po poślubieniu córki Gordona, przeniósł się do Telca, gdzie współpracował z teściem, piastującym funkcje rabina i rosz jesziwy. W 1902 opuścił jesziwę w Telcu, manifestując w ten sposób swój protest przeciwko oporowi części studentów wobec studiów musar. Został rabinem w pobliskiej wiosce Warna, a następnie w Szadowej na Kowieńszczyźnie, gdzie założył własną jesziwę. Po śmierci teścia objął stanowiska rabina i rosz jesziwy w Telcu. Pod jego rządami tamtejsza jesziwa stała się najważniejszą uczelnią talmud. na Litwie. Pobierało w niej naukę ok. 500 studentów. B. prowadził w niej wykłady z halachy (wyd. pośm. w dziele Szi'ure(j) halacha, cz. 1, 1932; cz. 2, 1943; cz. 3, 1958) oraz musarystyczne pogadanki (wyd. pośm. w: Szi'ure(j) daat, cz. 1, 1949; cz. 2, 1953; cz. 3, 1956). Przyczynił się do powstania seminarium nauczycielskiego, w którym wykładano także nauki świeckie. Był członkiem kierownictwa Stowarzyszenia Rabinów Litewskich oraz jednym z liderów organizacji Agudat Israel. Jego synowie i zięciowie nauczali w jesziwie w Telcu, a syn – Abraham Izaak – po śmieci ojca – objął w niej kierownictwo.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.