parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zwany Bal Hatechelesem (jid.; hebr., Baal ha-Tchelet = Pan [Mistrz] Błękitu) (1839 Izbica – 1891 Lublin) – cadyk i rabin; wnuk rabiego Mordechaja Josefa L. z Izbicy. Początkowo był zwolennikiem caduka Symchy Binema z Przysuchy, a następnie Menachema Mendla z Kocka. W 1861 został rabinem w Radzyniu, a w 1878 – po śmierci ojca, Jaakowa L. (1828–1878) – cadykiem. Miał około 12 tysięcy zwolenników, których zwano „błękitnymi chasydami”, bowiem L. był zwolennikiem stosowania w cyces, zgodnie z zaleceniem biblijnym (Lb 15,38), błękitnego koloru (hebr., tchelet = błękit, lazur, „fioletowa purpura”; specyficzna barwa, w starożytności uzyskiwana ze skorupiaków morskich), jako że nawiązywał on do barwy nieba i wody, symbolizujących chwałę Bożą. L. sam wprowadził do swego stroju ten kolor w 1889. W Radzyniu otwarto manufakturę, produkującą rytualne frędzle z domieszką błękitu. Wkrótce takie właśnie cyces nosili wszyscy zwolennicy L. oraz – z niewielką odmianą – zwolennicy cadyka Nachmana z Bracławia. Wprowadzenie owego koloru do rytuału żydowskiego miało też licznych przeciwników. W 1887–1888 L., razem z Izraelem z Kocka i swym synem, Mordechajem Josefem, odbył podróż do Neapolu i Watykanu. Cadyk ten był znanym uzdrawiaczem (por. baal szem). Jest autorem wielu dzieł; główne to: Sidre(j) Tohorot (hebr., Porządki [traktatu talmudycznego] Tohorot; Józefów 1873) – monumentalna antologia wybranych z literatury rabinicznej komentarzy i interpretacji mężów uczonych w Prawie, odnoszących się do porządku Tohorot (nie ma doń Gemary zarówno w Talmudzie Jerozolimskim, jak i w Talmudzie Babilońskim, poza Gemarą do traktatu Nid(d)a). L. napisał też kilka dzieł, poświęconych kwestii stosowania koloru błękitnego w rytuale żydowskim: Maamar sefune(j) t(e)mune(j) chol (Warszawa 1887), Maamar psil tchelet (Warszawa 1888), E(j)n ha-tchelet (Warszawa 1892); oraz komentarz do średniowiecznego moralitetu Orchot chajim (Warszawa 1891), a także Tiferet ha-Chanochi – komentarz do Sefer ha-Zohar (Warszawa 1902).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.