parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1880 Wołożyn – 1949 Jerozolima) – przywódca religijnego nurtu w ruchu syjonistycznym; syn rabina N.C.J. Berlina. Studiował w kilku jesziwach, m.in. w Nowogródku i w Brześciu Litewskim. Jako młody człowiek wstąpił do Mizrachi i reprezentował tę partię na VII Światowym Kongresie Syjonistycznym w 1905, gdzie – w przeciwieństwie do większości delegatów Mizrachi – opowiedział się przeciwko ugandyjskiemu planowi osiedlenia. W 1912 wybrano go na sekretarza światowego ruchu Mizrachi; działał w Berlinie, gdzie wydawał pismo „Ha-Iwri”. Sformułował hasło: Erec Israel le-am Israel al-pi Torat Israel (hebr., Ziemia Izraela dla ludu Izraela, zgodnie z Torą Izraela). Doprowadził do zwołania I konferencji Mizrachi w Stanach Zjednoczonych, dokąd przeniósł się w 1915. Został prezydentem amerykańskiego Mizrachi, a w 1925 – członkiem władz naczelnych Keren Kaj(j)emet le-Israel. W 1916-1926 był prezydentem Mizrachi, a następnie sprawował tę funkcję honorowo. W 1926 osiadł w Jerozolimie, gdzie reprezentował Mizrachi w instytucjach syjonistycznych i palest., m.in. w tajnych komitetach do spraw obrony. W 1929-1931 był członkiem egzekutywy syjonistycznej. Należał do czołowych przeciwników planu podziału Palestyny w 1937, protestował przeciwko brytyjskiej Białej Księdze, ograniczającej imigrację żydowską do Palestyny. Opowiadał się za akcją obywatelskiego nieposłuszeństwa wobec władz mandatowych i był przeciwnikiem wszelkich form współpracy z nimi. Po powstaniu państwa Izrael zorganizował komitet, złożony z uczonych, którzy mieli rozwiązywać problemy prawne w duchu prawa żydowskiego. Był inicjatorem powstania Narodowego Frontu Religijnego – wspólnej platformy wyborczej partii rel. do pierwszego Knesetu. Jego imieniem został nazwany religijny uniwersytet, założony przez Mizrachi w 1955 w Ramat Gan (Izrael).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.