parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
jedno z ogniw cywilnej obrony Warszawy; powołana do życia 14 IX 1939 przez Żydowską Gminę Wyznaniową w stolicy prowadziła – z ramienia Stołecznego Komitetu Samopomocy Społecznej (SKSS) – opiekę nad ofiarami wojny w dzielnicach o liczebnej przewadze ludności żydowskiej. W jej skład weszły m.in. organizacje: CENTOS, TOZ, ORT i inne. Komisja uruchomiła setki punktów dożywiania oraz prowizoryczne schroniska dla uchodźców i pogorzelców; w połowie września zwróciła się do SKSS z prośbą o pomoc finansową. Komitet zgodził się udzielać stałej dotacji pieniężnej w wys. 50 tys. zł na prowadzenie schronisk, przytułków i innych. punktów opieki, przeznaczonych wyłącznie dla ludności żydowskiej, wspierał je też przydziałami żywności. Ustalono przy tym zależność organizacyjną ( K.K.Ż.O.S. miała pozostać i była przejściowo nazywana Podkomitetem Żydowskim SKSS) oraz zasady współdziałania; łącznikiem został dr M. Weichert. Po zajęciu miasta przez Niemców – jednocząc tradycję i nowe okupacyjne stowarzyszenie opiekuńcze – kontynuowała swoją działalność wespół z SKSS, który – zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami – przekazywał znaczne sumy na prowadzenie autonomicznej opieki społecznej, niezależnie od tego udzielając bezpośredniej pomocy żywnościowej i finansowej żydowskiej ludności miasta. W istocie, głównym źródłem wsparcia finansowego był Joint. K.K.Ż.O.S. wprowadziła także dobrowolne wewnętrzne opodatkowanie na cele społeczne. Władze okupacyjne, niechętne tej współpracy, po szeregu wcześniejszych napomnień i częściowych zakazów, zabroniły żydowskim instytucjom społecznym udzielania pomocy Polakom i odwrotnie. Symbolem izolacji stała się nazwa nowo powołanej instytucji opieki społecznej Żydowska Samopomoc Społeczna (ŻSS). Do czasu zamknięcia getta warsz. SKSS dotował K.K.Ż.O.S., utajniając te wypłaty w swej księgowości, zaś jego kuchnie nadal dokarmiały Żydów, często za pośrednictwem Polaków. W październiku 1940 K.K.Ż.O.S., stojąca wobec groźby rozwiązania, pod naciskiem ŻSS, musiała się podporządkować jego stołecznej agendzie ( Żydowski Komitet Opiekuńczy Miejski w Warszawie), zmieniając jednocześnie nazwę na Żydowskie Towarzystwo Opieki Społecznej (ŻTOS).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.