parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
właśc. (niem.) Jüdische Soziale Selbsthilfe [JSS] – organizacja dobrowolnej opieki społecznej nad ludnością żydowską w Generalnej Guberni (GG), powołana przez władze okupacyjne w maju 1940. W skład prezydium z siedzibą w Krakowie wchodzili: M. Weichert – jako przewodniczący, E. Ringelblum – jako sekretarz generalny, oraz Marek Biberstein, Chaim Hilfstein i Eliasz Tisch. Agendami terenowymi ŻSS – merytorycznie i organizacyjnie odpowiednika Rady Głównej Opiekuńczej (RGO) – były Żydowskie Komitety Opiekuńcze Powiatowe i Miejskie (ŻKOM), największym był warszawski ( Żydowski Komitet Opiekuńczy Miejski w Warszawie). ŻSS początkowo koordynowała działalność różnych żydowskich organizacji opiekuńczych, z czasem wchłaniała je, niekiedy pozostawiając im znaczną autonomię. Podlegało jej ok. 400 placówek opiekuńczych; liczba podopiecznych w 1940 wynosiła ok. pół miliona, co stanowiło zaledwie 50% potrzebujących. Była finansowana z dotacji władz okupacyjnych (12 mln zł od rządu GG w 1940-1942), częściowo przekazywanych za pośrednictwem Naczelnej Rady Opiekuńczej (NRO), z dotacji Judenratów, ofiar od społeczeństwa żydowskiego, ogólnej pomocy zagr. dla ludności GG, przekazywanej także za pośrednictwem NRO (łącznie w gotówce i naturze 8 mln 200 tys. zł w latach 1940-1942) oraz odrębnej pomocy zagranicznej, świadczonej przez Joint. Mimo drastycznej dysproporcji pomiędzy posiadanymi środkami a potrzebami, ŻSS prowadziła dożywianie w kuchniach i innych placówkach, rozdawnictwo suchego prowiantu, odzieży, lekarstw i zapomóg pieniężnych; organizowała i utrzymywała zakłady opieki zamkniętej; zajmowała się pośrednictwem pracy i poszukiwaniem zaginionych, szczególną opieką otaczając dzieci (J. Korczak). Władze okupacyjne zlikwidowały ŻSS z dn. 29 VII 1942, powołując na jej miejsce Żydowski Urząd Samopomocy. Nie zasekwestrowane jeszcze przez Niemców magazyny zlikwidowanej instytucji w Krakowie – dzięki udziałowi dyrektora RGO, Seyfrieda – zostały siłą przejęte przez Organizację Wojskową PPS; zdobyte środki przekazano na rzecz Żegoty. (Zob. też m.in. Wasser Hersz) PS
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.