parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1842 Monastyryszczyna k. Smoleńska – 1885 Meran w Tyrolu) – pisarz, wydawca, publicysta, protagonista żydowskiego odrodzenia narodowego. Był absolwentem jesziwy w Szkłowie. W 1862 osiadł w Odessie, gdzie został nauczycielem języka hebrajskiego i rozpoczął działalność pisarską, debiutując w 1867 na łamach pisma „Ha-Melic”. W 1868 zamieszkał w Wiedniu; podjął wydawanie miesięcznika w języku hebrajskim „Ha-Szachar”. Początkowo skupiał się na atakach na „berlińską haskalę” oraz na ortodoksów i chasydów. Szczególne znaczenie miała historyczno-filozoficzna praca S. Am olam (hebr., Naród świata, 1872), w której poddawał krytyce poglądy M. Mendels(s)ohna na związek judaizmu (w tym dążeń do jego reformy ze strony kół w istocie indyferentnych religijnie, pojmujących żydostwo jedynie jako kongregację religijną) i narodu żydowskiego, oraz wskazywał, że era mesjańska nadejdzie, gdy Żydzi uzyskają polityczną i moralną niezawisłość. Idee emancypacji porzucił w 1881, po pogromach Żydów w Rosji. Związał się z ruchem Chibat Syjon, głosząc idee duchowego odrodzenia narodu, miłości do języka hebrajskiego oraz powrotu Żydów do Palestyny. Jego powieści i opowiadania poświęcone realistycznemu opisowi żydowskiego życia w Europie Środkowej i Wschodniej wywierały duży wpływ na czytelników literatury hebrajskiej, przyczyniając się do rozpowszechnienia świeckiej ideologii narodowej. W licznych artykułach S. dowodził, że Żydzi są narodem, a będąc pozbawionymi własnego terytorium, są przede wszystkim „narodem duchowym” (hebr. am ha-ruach; wątki te podjął i rozwinął Sz. Dubnow). Swe doświadczenia i przemyślenia S. zawarł najpełniej w powieści Ha-toe be-darche(j) ha-chajim (hebr., Wędrowiec na ścieżkach życia, 1868–1870), wzorowanej na Dawidzie Copperfieldzie Ch. Dickensa. Pisarz chorował na gruźlicę; zmarł w czasie kuracji w uzdrowisku. (Zob. też Brajnin Ruben)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.