parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1862 Lady – 1939 Nowy Jork) – pisarz, publicysta, krytyk literatury, nowelista. Pisał w języku hebrajskim i jidysz. Głównym tematem jego publikacji była literatura hebrajska w kontekście literatury światowej. W 1894–1899 wydawał w Wiedniu kwartalnik „Mi-Mizrach u-mi-Maaraw” (hebr., Ze Wschodu i z Zachodu), stanowiący rodzaj pomostu między europejską i hebrajską literaturą. Był też autorem esejów poświęconych współczesnym pisarzom hebrajskim i artystom. Jego publikacje ukazywały się w hebrajskich czasopismach („Achi’asef”, „Ha-Dor”, „Ha-Sziloach”) oraz w rosyjsko-żydowskiej prasie. B. był również autorem monografii dwóch wybitnych pisarzy okresu haskali: P. Smolenskina (1896) i A. Mapu (1900). W 1909 osiedlił się w Stanach Zjednoczonych. Podczas kilkuletniego pobytu w Kanadzie wydawał dwie gazety w języku jidysz: „Kanader Adler” (Orzeł Kanadyjski, 1912–1915) i „Der Weg” (Droga, 1915–1916). W 1914, wraz z Jehudą Kaufmanem, założył Żydowską Bibliotekę Publiczną w Montrealu, która z czasem przekształciła się w centrum nauki j. jidysz. W 1919 opublikował w Nowym Jorku pierwszy tom niedokończonej biografii T. Herzla, pt. Chajej Herzl (hebr., Życie Herzla). Pod koniec życia pisał głównie w języku jidysz.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.