parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
RASZI (RaSzI; akr. od Rabi Szlomo Icchaki), właśc. Szlomo ben Icchak (1040 Troyes w płn. Francji – 1105 tamże) – rabin, uczony. Studiował w Moguncji i w Wormacji. Po powrocie do Burgundii, ok. 1070 założył w Troyes szkołę, która – dzięki swej renomie – przyciągała wielu studentów. Według legendy, miał ją przenieść do Wormacji w okresie powrotu krzyżowców z pierwszej wyprawy (por. krucjaty). Fundamentalne znaczenie dla judaizmu miały jego komentarze do Biblii i Talmudu, których cechą charakterystyczną były niezwykła jasność i precyzja w wyjaśnianiu najbardziej skomplikowanych zagadnień. Mimo iż w zasadzie dążył jedynie do ukazania znaczenia tekstu biblijnego, to jednak korzystał z midraszy, jeśli tylko wnosiły coś do lepszego rozumienia owego tekstu. Komentarze R. do Biblii były pierwszą wydrukowaną książką hebrajską (1475) i wywarły wielki wpływ także na nieżydowskich uczonych. Swego komentarza do TB nie ukończył, dochodząc do traktatu Makot (19b). Pracę nad nim kontynuował jego wnuk, Salomon (Szlomo) ben Meir, zw. RASZBAM-em (ok. 1080-1158). Inny z wnuków R., Jaakow ben Meir, zw. Rabe(j)nu TAM-em (1100-1171), był znanym i wielce cenionym tosafistą. W przeciwieństwie do tosafistów, R. nie wprowadzał do rozważań dialektycznej dyskusji, lecz zmierzał do ustalenia prawidłowej lekcji tekstu, a trudne kwestie obchodził przy pomocy jasnych (zdroworozsądkowych) pojęć i fraz; przyjmowane przez niego rozwiązania zawsze były zdeterminowane przez halachiczne decyzje. Responsy R. dowodzą, że był uważany przez swych współczesnych za wielki autorytet w sprawach Prawa. Jego prace zawierają także interesujący materiał językoznawczy (m.in. w postaci objaśnień gramatycznych, również dotyczących j. franc., bowiem wiele trudnych pojęć podawał w tłumaczeniu na j. francuski). W krótszej perspektywie, prace R. zadecydowały o tym, że Francja stała się centrum interpretacji Biblii i Talmudu; w dłuższej – na fundamencie jego dokonań zbudowany został model zdemokratyzowanej nauki rel., dostępnej dla większości męskiej populacji. (Por. też: cheder; Chid(d)usze(j) halachot; kuntras; lejl szim(m)urim; parnas; Rasziego kursywa; tos(s)afot)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.