parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., żywiciel, działacz społeczny, przywódca, l.mn. parnasim; jid. parnes, l.mn. parnejsim lub parnosim); rosz ha-kahal (hebr., przewodniczący [prezes , przełożony, przywódca] gminy; jid. roszekool) – członek starszyzny gminnej, przedstawiciel gminy żydowskiej i jej urzędnik, w szerszym znaczeniu – także bóżnicy, synagogi lub stowarzyszenia religijnego, należący do najwyższej grupy administracji kahalnej. Kolejność wymienionych znaczeń terminu p. ukazuje jego genezę. W Talmudzie był on używany przede wszystkim na określenie przywódcy lub przedstawiciela gminy, którego mianowanie było uzależnione od zgody danej społeczności. W XVI w. w Rzeczpospolitej, wraz z rozwojem terytorialnej organizacji samorządu żydowskiego, pojawiło się pojęcie parnase(j) ha-medina (hebr., przywódcy ziemi [kraju]), a także – dla określenia osób uczestniczących w zjeździe Sejmu Czterech Ziem[stw] – parnase(j) ha-Waad (hebr., członkowie Waadu; por. Waad). W gminach p. stanowili odpowiednik seniorów (łac. seniores), czyli rady w miastach; wraz z ławnikami ( towim) podpisywali uchwały i zarządzenia władz gminnych; po wyborze i zatwierdzeniu na stanowisku przez wojewodę (w miastach prywatnych przez właściciela dóbr) składali przysięgę na wierność królowi i Rzeczpospolitej. W kahale było zwykle od trzech do pięciu p.; stanowili „prezydium” gminy. Co miesiąc zmieniali się na stanowisku przewodniczącego zarządu (prezesa kahału; hebr. parnas ha-chodesz = dosł.: parnas „miesięczny”; łac. senior mensis; burmistrz kahalny). W procesie rozwoju oligarchii kahalnej pozycja p. stawała się dziedziczna. Z czasem, słowo parnas stało się synonimem przedstawiciela elity władzy gminnej. W XIX i XX w. często było używane zamiennie, z określeniem „członek zarządu gminy”.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.