parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zwany „rosyjskim Mendelsohnem” (1788 Krzemieniec – 1860 tamże) – pisarz, protagonista haskali. Wykształcenie zdobył pod kierunkiem ojca. Debiutował wierszem ku czci zwycięstwa na Francuzami w 1812. Podupadłszy na zdrowiu, wyjechał na kurację do Brodów. W Galicji, gdzie dłużej pozostał, poznał wielu przedstawicieli tamtejszej haskali, w tym N. Krochmala, który wywarł na niego znaczny wpływ. Po powrocie do Krzemieńca (1820) całe niemal życie spędził samotnie w rodzinnym mieście, zmagając się z chorobami, atakami ortodoksów i trudnościami finansowymi. Władze rosyjskie wspierały go, gdy snuł plany rozwoju oświaty i reformy życia żydowskiego, lecz cenzura zakazywała druku jego książek, broniących Żydów między innymi przed antysemityzmem. Toteż większości dzieł L. nie zdołał wydać przed śmiercią. Największe znaczenie w jego dorobku miały: Teuda we-Israel (hebrajski, Posłannictwo i Izrael, 1825; kilkakrotnie później wznawiana), propagująca idee rozwoju oświaty; Be(j)t Jehuda (hebrajski, Dom [Szczep, Szkoła] Judy, 1839; kilkakrotnie wznawiana, przełożona na język rosyjski i polski), zawierająca historyczną analizę rozwoju judaizmu, powiązaną z programem reformy oświaty i reformy życia żydowskiego (por. Schorr Jehoszua Heszel); Zerubawel (hebrajski, Zorobabel), wydana po śmierci L. analiza Talmudu, przeprowadzona z historycznego punktu widzenia, skierowana przeciw oskarżeniom, rzucanym na judaizm i jego etykę. Jak wielu protagonistów haskali, L. często oskarżany o bezbożnictwo i herezję, sporo energii poświęcił walce z chasydyzmem (między innymi satyra Diwre(j) cad(d)ikim; hebrajski, Słowa cadyków [sprawiedliwych], 1830). Wywarł ogromny wpływ na rozwój oświecenia żydowskiego i jego literaturę w Rosji; w latach 20.-40. XIX wieku był uważany za przywódcę tamtejszych maskili. (Zob. też Gottlober Abraham Ber)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.