parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(ok. 1510 Lublin – 1558 [1559] tamże) – rabin, wybitny talmudysta; syn Joska Szachnowicza, bogatego kupca lubelskiego, dzierżawcy ceł i myt na Rusi. Studia talmudyczne odbył w Krakowie pod kierunkiem Jakuba Polaka. W 1530 został rabinem w Lublinie. Jego interwencje w sprawach kupców przybywających na tamtejszy jarmark, spowodowały powołanie w 1540 – na polecenie króla Zygmunta I Starego – sądu, który był bezpośrednim poprzednikiem Trybunału Żydów Korony (por. Trybunały Sejmowe żydowskie). W 1541 król mianował Sz. rabinem generalnym Małopolski. Dziełem życia Sz. było stworzenie słynnej jesziwy lubel., która już za jego życia – i w dużej mierze dzięki niemu – zyskała rozgłos przekraczający granice kraju. Najwybitniejszym uczniem Sz. był jego przyszły przyjaciel i zięć, M . Isserles. Sz. wzbraniał się przed publikowaniem swych prac, z których ostatecznie ukazała się drukiem (w krakowskiej oficynie Heliczów) tylko antologia jego rozstrzygnięć (orzeczeń; hebr. p(e)sakim; zob. w: pos(e)kim), pt. P(e)sakim be-injan kid(d)uszin (hebr., Rozstrzygnięcia w sprawie zaślubin, ok. 1535). Po zgonie Sz. dzieło ojca kontynuował syn, Izrael, którego korespondencja w sprawach halach. została opublikowana w responsach Isserlesa.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.