parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
Alterowie. Nazwisko Alter zostało przyjęte prawdopodobnie w l. 20. XIX w. przez Icchaka Meira Altera, pierwszego cadyka z Góry Kalwarii (jid. Gur; Ger), wokół którego – po śmierci M.M. Morgensterna – skupiła się część chasydów kockich. Jako cadyk ostatecznie ustalił on swą siedzibę w Górze Kalwarii w 1859, nadal rezydując i utrzymując związki z Warszawą. Po nim, drugim cadykiem dynastii (od 1866) został Chanoch ben Pinchas ha-Kohen Lewin z Aleksandrowa. Następnie funkcję tę, jako trzeci rebe, sprawował Juda Arie Lejb A., zwany od tytułu swego dzieła Sfat Emet (1847 Warszawa – 1905 Góra Kalwaria), wnuk Icchaka Meira, który też kierował jego wykształceniem. W okr. działalności Judy Arie Lejba dynastia z Góry Kalwarii, gdzie był także rabinem, stała się najbardziej wpływowym dworem chasydzkim w Królestwie Polskim i jednym z najbardziej poważanych w kraju. W swych pracach uczony ten zarzucił dialektyczny pilpul, stosowany przez Icchaka Meira, na rzecz szerokiego spojrzenia na naukę żydowską, opartego na zdolności odkrywania ukrytych znaczeń i klarownym stawianiu problemów. Poza tym reprezentował podobną, co jego poprzednik postawę, przywiązując dużą wagę do pracy społecznej i udziału jednostki w życiu lokalnej społeczności. Wartości te akcentował m.in. w swym głównym dziele Sfat emet (hebr., Język [Słowa] prawdy, t. 1–2, wyd. 1905–1908). Najstarszy syn Judy Arie Lejba A., Abraham Mordechaj A. (1864 [1866] – 1948 Jerozolima), od 1905 był czwartym cadykiem dynastii Ger. W okresie jego działalności wpływy chasydów (miał przeszło 100 tys. zwolenników) z Góry Kalwarii osiągnęły największy zasięg, a sam cadyk stał się najbardziej znaczącą osobistością w kręgach europejskiej ortodoksji przed Holokaustem, oraz jednym z założycieli Agudy. Jego ucieczka z okupowanej Polski przez Włochy do Palestyny, gdzie dotarł w 1940 wraz z nieliczną rodziną, uważana była przez chasydów za „cudowne” wydarzenie. Z całej rodziny A., liczącej przed II wojną świat. 97 osób, czasy Zagłady przeżyło jedynie 6 osób. Następcami Abrahama Mordechaja, jako cadycy dynastii z Góry Kalwarii i na stanowisku rosz jesziwy Ger w Jerozolimie, byli jego synowie: Izrael A., Symcha Bunemem A., Pinchas Menachem A. Od 1996, siódmym cadykiem (rebem) dynastii z Góry Kalwarii jest syn Symchy Bunema – Jaakow Arie A. (ur. 1939 Warszawa). Pośród przedstawicieli tego rodu było także kilka innych wybitnych postaci; m.in. Menachem Mendel A. z Kalisza. (Zob. też: Alter Mosze Becalel; Alter Abraham Issachar Beniamin Eliasz z Pabianic)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.