parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1855 Berszad na Podolu – 1916 Chowel) – rabin, uczony talmudysta; uczeń lwowskiego rabina, Josefa Saula Natansona oraz Chaima Halberstamma. Już w młodości słynął ze swej erudycji, ale intensywne studia podkopały jego zdrowie. Był zwolennikiem ruchu Chowewej Syjon; m.in. w 1892 protestował przeciw sprowadzaniu etrogów z wyspy Korfu, odżegnywał się jednak od polityki syjonizmu. W 1880 został rabinem w Kamionce k. Czernihowa, a w 1898 – w Ostrołęce. W 1902 objął rabinat w Kielcach, gdzie w 1913 zwołał zjazd rabinów (w uchwalonej wówczas odezwie m.in. wzywano do nieczytania książek w języku jidysz, a kobiety do nienoszenia biżuterii, w tym zegarków). Pozycję znanego uczonego zapewniła mu praca Leszad ha-szemen (hebr., Tłustość oliwy, 1881), będąca zbiorem glos do kodeksu Majmonidesa. Poza tym opublikował m.in.: Minchat Mosze (hebr., Modlitwa wieczorna [Ofiara dziękczynna, Podarek] Mojżesza, 1882) i Be(e)r Mosze (hebr., Studnia Mojżesza, 1901), zbiory responsów; oraz Birkat Mosze (hebr., Błogosławieństwo Mojżesza, 1901), kolekcja responsów, decyzji i wypowiedzi autorytetów halachicznych dotyczących uboju rytualnego i badania wnętrzności zwierząt. J. opuścił Kielce z nakazu władz ros. w 1915.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.