parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(około 1900 Warszawa – 1942 Warszawa bądź Treblinka) – wielkiej urody aktorka żydowska, popularna w okresie międzywojennym, związana z Trupą Wileńską (w jej drugim składzie); żona M. Mazo. Była wychowanką A. Bednarczyka (na polskich kursach dramatycznych), H.J. Hryniewieckiej; uczennica A. Zelwerowicza. Grała w wielu sztukach, między innymi główną rolę w Czarnym getcie (według E. O'Neilla All God's Children Got Wings), przetłumaczonej na język jidysz przez J. Rotbauma, wystawianej na deskach warszawskiego teatru Scala. W roli Lei wystąpiła w cieszącej się wielkim uznaniem sztuce Dybuk Sz. An-Skiego, w inscenizacji Dawida Hermana, z którą Trupa od początku lat 20. jeździła nie tylko po Polsce, ale też po Europie (Rumunia, Holandia, Belgia, Anglia, Niemcy, Francja, Austria). O. grała także w sztukach: Trudno być Żydem (adaptacja sceniczna Krwawego żartu Szolema Alejchema), Dzień i noc An-Skiego, Zielone łąki i Pusta karczma P. Hirszbeina, Uriel Acosta K. Gutzkowa, Miłostki Artura Schnitzlera , Skąpiec Moliera; Pokusa (jidysz, Nisojen) J. Pregera; Peryferie F. Langera. W 1934, w okresie wzrostu nastrojów antysemickich, także razem z Trupą Wileńską, wystawiała w Gdańsku koncert artystyczny (teksty twórców żydowskich). W czasie II wojny światowej artystka była w getcie warszawskim; uczestniczyła w jego życiu kulturalnym; obok innych aktorów i muzyków (A. Samberg, K. Segałowicz), brała udział w rozmaitych akademiach, które organizował M. Mazo, dawny dyrektor Trupy Wileńskiej. Pracowała też w Żydowskiej Samopomocy Społecznej; badała sytuację materialną osób ubiegających się o pomoc (według informacji E. Ringelbluma, była też „pomocnicą kelnerki” w kuchni dla literatów przy ul. Leszno 40). Grała w języku jidysz oraz w języku polskim. Zginęła podczas pierwszej akcji likwidacyjnej w getcie (albo już w Treblince).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.