parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1880 pod Kleszczelami w grodzieńskiem – 1948 Los Angeles) – dramaturg i pisarz. Otrzymał tradycyjne wykształcenie religijne; studiował w kilku jesziwach. Około 1898 zaczął pisać opowiadania w języku jidysz i wiersze w języku hebrajskim; od 1906 głównie tworzył w jidysz. W 1904 przybył do Warszawy, gdzie związał się z kręgiem I.L. Pereca. Pod wpływem Sz. Asza zaczął pisać sztuki teatralne, debiutując w tej dziedzinie w języku hebrajskim w 1904 oraz w jidysz w 1906. Ta część jego twórczości przyniosła mu rozgłos i trwałe miejsce w dziejach żydowskiej kultury. Dramaty H. związane są z kilkoma zasadniczymi wątkami, wiążącymi się z prezentacją problemów społecznych w utworach podejmujących zwłaszcza temat życia proletariatu, oraz krytykę życia wielkomiejskiego (szczególnie we wczesnym okr. twórczości); z ówczesnymi tendencjami w literaturze europejskiej (dramaty symboliczno-mistyczne) oraz z wyidealizowanymi wspomnieniami z dzieciństwa. W 1908 H. założył w Odessie trupę teatralną, która w Warszawie nie odniosła sukcesu (1910). Po rozpadzie zespołu wiele podróżował. Po I wojnie światowej osiadł w Stanach Zjednoczonych, gdzie jego sztuki – pisane w 1912-1917, a wystawiane po 1918 – przyniosły mu duży rozgłos. Po zawarciu małżeństwa udał się w podróż dookoła świata. Reportaże z niej, zebrane następnie w książce Arum der wełt (jid., Dookoła świata, 1927), która – wraz z publikacjami zawierającymi impresje z wojażu do Palestyny ( Erec Israel, 1929) oraz relacjami z kolejnych wypraw – uczyniła zeń klasyka literatury podróżniczej w języku jidysz. W latach 30. H. mieszkał w Nowym Jorku, gdzie napisał kilka dramatów historycznych oraz powieść Rojte felder (jid., Czerwone pola, 1935) i zbiór pt. Monołogn (jid., Monologi, 1939). W latach 40. przeniósł się do Los Angeles. Zbiór jego 26 dramatów, pt. Gezamłte werkn, ukazał się w 1916 (t. 1-5), zaś dwa tomy pamiętników ( Majne kinder-jorn – Moje dzieciństwo; i In gang fun jorn – Z biegiem lat) – w 1948. Edycję dzieł zebranych H. zapoczątkowano w 1951 (t. 1-5; zamierzenia tego jednak nie ukończono).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.