parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zwany JEHALEL-em (JehaLeL; akronim od Jehuda Lejb Lewin) (1845 Mińsk – 1925 [1926] Kijów) – poeta tworzący w języku hebrajskim, protagonista żydowski socjalizmu i ruchu Chowewej Syjon. Pochodził z rodziny ortodoksyjnej, spokrewnionej z cadykiem Mojżeszem z Kobrynia. Był dobrze zapowiadającym się talmudystą, zafascynowanym kabałą, którego zainteresowania literaturą nowohebrajską przeistoczyły w maskila. Debiutował w 1865 w prasie; pierwszy tom jego poezji nosił tytuł Sifte(j) renan(n)ot (Żytomierz, 1871). Od początku lat 70. XIX wieku pracował w Kijowie jako urzędnik i sekretarz bogatej rodziny właścicieli cukrowni. Zwrócił na siebie uwagę A.B. Lebensohna, związał się z kręgami miejscowych socjalistów. Publikował wiele w czasopism „Ha-Emet” (hebrajski, Prawda) i „Ha-Szachar” oraz w „Ha-Mag(g)id”. W swych utworach łączył hasła walki z obskurantyzmem maskili z ideami socjalistycznymi. Dla wielu studentów jesziw wiersze L. były wrotami do innego świata; niejednokrotnie uczyli się ich na pamięć. Po pogromach w latach 80. XIX wieku poeta związał się z ruchem Miłośników Syjonu, stając się jednym z twórców presyjonistycznego ruchu w Kijowie, z czym także wiązał się jego przekład Tankreda B. Disraelego (Or la-gojim; hebrajski, Światło dla narodów, Warszawa 1884). Wydalony z Kijowa w 1887 za działalność syjonistyczną, zamieszkał w Tomaszpolu, gdzie między innymi napisał alegoryczny poemat Danij(j)el be-gow ha-arajot (hebrajski, Daniel w jaskini lwów, 1898) oraz autobiograficzną Zikaron ha-sefer (hebrajski, Księga wspomnień, 1910). W okresie rewolucji rosyjskiej powrócił do Kijowa, gdzie żył w biedzie i opuszczeniu. Wybór jego twórczości poetyckiej, publicystycznej i pamiętnikarskiej został wydany w Izraelu w 1968.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.