parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1902 Kraków – 1989 Warszawa) – historyk, pedagog. Odebrał tradycyjne wykształcenie religijne. Uczył się potem w szkole hebrajskiej i wydziałowej; maturę zdał jako ekstern. Na UJ studiował prawo i administrację, a potem filozofię (doktorat z tej dziedziny uzyskał w 1927). Pracował w szkolnictwie żydowskim (Kraków, Kielce, Pińsk); najdłużej związany był z Białymstokiem, gdzie m.in. wchodził w skład zarządu oddziału Związku Zawodowego Nauczycieli Żydowskich Szkół Średnich i Powszechnych w Polsce. Podczas II wojny światowej uczestniczył w ruchu oporu w getcie białostockim, a potem w żydowskim oddziale partyzanckim (por.: powstanie w getcie białostockim; Farajnigte Partizaner Organizacje). Po wyzwoleniu pracował w białostockim Biuletynie Radiowym, oraz w tamtejszej dyrekcji Lasów Państwowych. Był członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku i przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Żydów (por. Centralny Komitet Żydów w Polsce). W 1946-1948 przebywał w Palestynie. Wrócił jednak do Polski; był pracownikiem naukowym Żydowskiego Instytutu Historycznego (ŻIH; 1948-1953), Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich (1956-1969) oraz dyrektorem ŻIH (1969-1970). Stopień dr. hab. historii uzyskał w 1969. Później piastował m.in. funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Żydowskich Gmin Religijnych w Polsce, honorowego przewodniczącego ZRWM, przewodniczącego Zarządu Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny w Polsce (1986-1988). Interesował się głównie okresem II wojny światowej, a zwłaszcza zbrodniami Wehrmachtu i ucieczkami jeńców z niewoli niemieckiej. Zagadnieniom tym poświęcił m.in. prace: Zbrodnie Wehrmachtu na jeńcach wojennych armii regularnych w II wojnie światowej (1961); Ucieczki z niewoli niemieckiej 1939-1945 (1966); Tragedia w Doessel (1970). Równolegle podejmował badania nad przeszłością Żydów w Polsce w tym samym okresie: Walka i zagłada białostockiego getta (1946); Las sprawiedliwych (1968). Wraz z Anną Kamieńską współopracował Z mądrości Talmudu (1988).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.