parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
od 1994 Stowarzyszenie pn. Żydowski Instytut Historyczny – organizacja społeczna powstała w 1947, wraz z przekształceniem Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej CKŻP w Żydowski Instytut Historyczny w Polsce. S.Ż.I.H. w P. było właścicielem zbiorów ŻIH i jego siedziby. Zarząd S.Ż.I.H. w P., wybierany przez walne zgromadzenie członków, nadzorował działalność i aprobował plany ŻIH. Od samego początku utrzymywanie Instytutu ze składek członkowskich nie było możliwe (do końca lat 60. liczba członków S.Ż.I.H. w P. nie przekroczyła 90 osób) i podstawą jego istnienia były dotacje z budżetu państwa (MAP; od 1950 – Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego i Nauki; a od 1952 – Polskiej Akademii Nauk). Do 1970 dyrektorzy Instytutu byli równocześnie przewodniczącymi Zarządu S.Ż.I.H. w P.; po 1970 – byli oni członkami wszystkich kolejnych zarządów S.Ż.I.H. w P. W pewnym zakresie, zwłaszcza w okresie kryzysów, S.Ż.I.H. w P. przyczyniło się do zachowania integralności i tożsamości Instytutu (np. kiedy w 1968 zażądano od dyrekcji Instytutu przekazania materiałów archiwalnych do Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich). Przemiany, jakie nastąpiły w Polsce po 1989 spowodowały zapaść finansową Instytutu, co ostatecznie doprowadziło w 1994 do zmian strukturalnych: powstał Żydowski Instytut Historyczny – Instytut Naukowo-Badawczy, jako placówka Ministerstwa Kultury i Sztuki, dofinansowywana przez Komitet Badań Naukowych, oraz Stowarzyszenie pod nazwą Żydowski Instytut Historyczny, które pozostało właścicielem zbiorów i siedziby Instytutu. Wkrótce Stowarzyszenie to podjęło inicjatywę stworzenia Muzeum Historii Żydów w Polsce, w rezultacie czego jego Zarząd powołał Zespół do spraw projektu Muzeum Historii Żydów w Polsce (1996), a równocześnie zorganizowano Komitet Wspierania Budowy Muzeum w Polsce oraz jego odpowiedniki za granicą. Projekt ten uzyskał poparcie wielu osobistości w kraju i poza jego granicami. Władze Warszawy przekazały pod budowę przyszłego gmachu Muzeum teren naprzeciwko pomnika Bohaterów Getta. W 1999 kontynuowane były intensywne prace nad przygotowaniem przyszłej ekspozycji oraz prowadzona była akcja zbierania funduszy, mających umożliwić rozpoczęcie budowy.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.