parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
pseud. Ander, Winter (1903 Turzysk na Wołyniu [spr. zapis-Ozierany?] — 1981 Jerozolima) – poeta, pisarz i krytyk, piszący w języku jidysz, wydawca, tłumacz. Pochodził z rodziny rabinackiej. Proces jego emancypacji ze środowiska ortodoksyjnego zaczął się w okresie I wojny światowej. Od 1924 studiował w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Debiutował w 1923 wierszami pisanymi w języku hebrajskim, lecz od 1925 pisał już głównie w języku jidysz – pierwszy tom wierszy nosił tytuł Sztaplen (jid., Szczeble, 1928). S. związał się z ruchem komunistycznym. Studiował filozofię w Nancy; w 1931 uzyskał doktorat za pracę poświęconą Heglowi. Zagrożony aresztowaniem za działalność komunistyczną, powrócił do Polski. Od 1934 był członkiem KPP. Organizował lewicową frakcję (tzw. Kultur-Front) w Związku Literatów i Dziennikarzy Żydowskich. Współpracował z prasą jidysz i tłumaczył dzieła literatury francuskiej. Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Białymstoku, gdzie został kierownikiem literackim gazety „Białystoker Łebn” (jid., Życie Białegostoku). Został wiceprzewodniczącym Związku Pisarzy Białorusi. Potem przebywał w głębi Związku Radzieckiego. Był członkiem PPR, a następnie sekretarzem Komitetu Organizacyjnego Żydów Polskich w ZSRR. W 1946 wrócił do Polski. Pracował w CKŻP, w miesięczniku literackim „Jidisze Szriftn” (od 1950 był jego redaktorem naczelnym) oraz jako redaktor naczelny w wydawnictwie Jidysz-Buch. Był jednym z reprezentantów Frakcji PPR przy CKŻP, od 1947 – przewodniczącym Żydowskiego Towarzystwa Kultury i Sztuki, potem członkiem Zarządu TSKŻ. Publikował książki krytyczno-literackie (głównie w duchu socrealizmu, np. Sztudies un szkicn; jidysz, Studia i szkice, 1955). Po 1956 wrócił do poezji, głównie lirycznej, oraz trudnił się pracą przekładową. W 1969 wyemigrował do Izraela. Pracował w Jad wa-Szem. Współpracował z prasą jidysz, głównie jako krytyk literacki. Opublikował dwa tomy wierszy i – wydane pośmiertnie – wspomnienia.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.