parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1817 [1824] Brody – 1888 [1895] Frankfurt n. Menem) – uczony i pisarz; syn Nachmana K. Otrzymał tradycyjne wykształcenie religijne, uzupełnione samodzielnymi studiami języka niemieckiego i nauk świeckich, w tym przede wszystkim filozofii. Uważał się za zwolennika I. Kanta i B. Spinozy, któremu poświęcił osobne studium Ewen ha-rosza (1871). Żył w skrajnej biedzie, często zmieniając miejsce pobytu. Był współzałożycielem i współpracownikiem pisma „He-Chaluc”, znajdując się pod przemożnym wpływem J.H. Schorra. Debiutował na łamach tego pisma w 1852. Śladem ojca, snuł filozoficzne rozważania nad istotą judaizmu, w którego rozwoju widział historyczno-kulturowy proces, prowadzący do coraz wyższych szczebli kolektywnego poznania Boga i etycznego doskonalenia się. W jednym z najbardziej znanych swych dzieł, Daat Elohim ba-Arec (1863), przeprowadził porównanie ewolucji idei Boga u Żydów i Greków, akcentując niezmienność podstaw judaizmu w toku historycznego procesu. Duży rozgłos, ale i gwałtowne polemiki, wzbudziły też studia K. dotyczące Biblii, TJ i TB. Rozważania snute z pozycji racjonalistycznych przywiodły go do wsparcia idei reformy judaizmu ( judaizm reformowany). K. wywarł duży wpływ na haskalistyczną literaturę ( haskala), a zwłaszcza na J.L. Gordona i M.L. Lilienbluma.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.