parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., Komitet Jesziw) – organizacja społeczna w Polsce, niosąca pomoc materialną zrujnowanym po I wojnie światowej uczelniom talmudycznym. Pomysł jej utworzenia rzucił rabin Ch.O. Grodzieński w czasie konferencji, poświęconej sprawie poparcia dla jesziw w Polsce (1924). Ostatecznie W. ha-J. podjął działalność w 1925, otaczając opieką uczelnie na Białostocczyźnie, w Nowogródzkiem, na Polesiu, Wileńszczyźnie i Wołyniu (w centralnej Polsce zajmowała się tym organizacja Chorew), wspierając ogółem ok. 70 jesziw, w których uczyło się ok. 6 tys. studentów. Środki finansowe na działalność gromadzono dzięki zbiórkom publicznym, organizowanym w kraju (Grodzieński proklamował składkę w wysokości tzw. pół szekla, tj. 18 zł rocznie, wnoszoną w czasie świąt religijnych przez wszystkich Żydów mieszkających we wspomnianych regionach, pojmowaną jako udział w praktyce religijnej) oraz za granicą (zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych), jak również dzięki subwencjom Jointu. Kwestarzami na rzecz W. ha-J. byli najwybitniejsi uczeni-talmudyści, w tym Izrael Meir ha-Kohen, pełniący funkcję dyrektora W.ha-J. i Grodzieński, jako jego prezes. Pracami tej organizacji kierowało Biuro Centralne z siedzibą w Wilnie, z którym współpracowali przedstawiciele rabinatów oraz lokalnych towarzystw W. ha-J. z ok. 350 gmin. Generalną strategię ruchu ustalano na konferencjach rabinów i przedstawicieli jesziw (odbyły się one w 1924, na przeł. 1928/1929 oraz w 1939). W. ha-J. podejmował szereg akcji, zmierzających nie tylko do rozwoju uczelni talmudycznej, ale także – ortodoksyjnego życia religijnego (m.in. poprzez wizytowanie gmin przez wyznaczonych rabinów) oraz reprezentowania społeczności ortodoksyjnej (w tym na arenie politycznej, np. przez aktywny udział w wyborach do gmin w 1928 i stworzenie Centralnego Ortodoksyjnego Biura dla Municypalnych Wyborów). W 1933 W. ha-J., w porozumieniu z ambasadą Związku Radzieckiego w Warszawie, zorganizował również akcję wysyłki paczek żywnościowych dla Żydów sowieckich. Organem W. ha-J. był tygodnik „Dos Wort”. Po rozbiorze Polski w 1939 W. ha-J. kontynuował działalność na Wileńszczyźnie, współpracując z Komitetem Uchodźców, do czasu okupacji Litwy przez Związek Radziecki. (Zob. też Kalmanowic Abraham)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.