parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
Sztybel (jid. sztibł, sztybł = mały pokój, l.mn. sztybłech; od sztub = izba, pokój) – 1. specyficzna dla Europy Wschodniej instytucja; prywatna bóżniczka (bóżnica), modlitewnia, stanowiąca zarazem dom nauki (be(j)t (ha-)midrasz) i centrum życia społecznego chasydów, pozostających w opozycji do misnagdów (którzy mieli odrębne domy modlitwy, zw. szuł). Sz. były zwykle skromnymi pomieszczeniami o surowym charakterze, w których stało kilka stołów, ławy i – czasem – półki; znajdowało się w nich wiele ksiąg religijnych. W sz. nie tylko modlono się i studiowano święte księgi, ale spotykano się z rebem oraz spożywano wspólne posiłki. (Zob. też: chasydyzm polski; Melaw(w)e Malka; szirajim);
2. nazwa wydawnictwa, założonego przez A.J. Sztybla w 1917 w Moskwie. Pieczę literacką nad publikacjami sprawował w nim D. Fryszman. Wydawało ono serię przekładów najważniejszych dzieł literatury światowej (w tym także polskiej, m.in. – Ogniem i mieczem H. Sienkiewicza, Pana Tadeusza A. Mickiewicza) oraz kwartalnik literacki „Ha-Tkufa” (hebr., Epoka). Po rewolucji październikowej zostało przeniesione do Warszawy, gdzie działało do 1926. Tu podjęto wydawanie na większą skalę oryginalnej literatury hebrajskiej. Niedługo potem wydawnictwo zostało przeniesione do Berlina (funkcjonowało tam do 1930). Miało także filię w Nowym Jorku, którą kierował I.D. Berkowicz; wydawała ona miesięcznik „Miklat” (hebr., Azyl [Schronienie]) oraz książki, i drugą – w Tel Awiwie, którą kierował początkowo J. Fichman, a potem M.I. Glikson. W 1938 wydawnictwo wznowiło działalność w Warszawie. Po wybuchu wojny zostało przeniesione do Nowego Jorku, gdzie podjęło działalność w 1945 jako The Institute of Goslava and A.J. Stybel.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.