parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
([1859?] 1865 Zgierz – 1922 Berlin) – literat, tłumacz. Studiował filozofię, filologię i historię sztuki na uniwersytecie we Wrocławiu. W 1895-1910 mieszkał w Warszawie. Dwukrotnie przebywał w Palestynie (1911 i 1912). Podczas I wojny światowej był internowany w Berlinie. Przez pewien czas przebywał w Odessie i w Moskwie; w 1919 powrócił do Warszawy. Pisał w języku hebrajskim poezję i prozę; w swoich nowelach i esejach opisywał życie Żydów na przełomie stuleci, kryzys ideowy żydostwa w czasie powstawania ruchu syjonistycznego, do którego odnosił się krytycznie. Był również redaktorem i wydawcą czasopisma „Ha-Dor”, dodatku literackim do wileńskiego periodyku „Ha-Zman”, warszawskiego „Ha-Boker” i „Ha-Tkufa” (w okręgu moskiewskim). Zajmował się też tłumaczeniami; przełożył na język hebrajski dzieła J.Ch. Andersena, G.G. Byrona, W. Szekspira, A. Puszkina, T.S. Eliota i innych. Pisma wybrane F. miały kilka edycji; Ktawim niwcharim (hebr., Pisma wybrane, Piotrków 1899-1905), Ktawim chadaszim (hebr., Nowe pisma, Warszawa 1909-1912), Kol kitwe(j) (hebr., Pisma zebrane; wraz z wyborem tłumaczeń w 17 tomach, Warszawa 1922; wznowione w krótszej wersji w Nowym Jorku i Warszawie w 1939).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.