parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1889 Grodzisk Mazowiecki [Piaseczno?, Warszawa?] – 1944 Wieliczka? Trawniki?) – cadyk z Piaseczna; syn cadyka, Elimelecha z Grodziska; potomek I.I. Hofsteina z Kozienic oraz J.I. Horowica z Lublina. W 1909, po śmierci teścia, cadyka Jerachmiela Mosze Hofsteina z Kozienic, przy poparciu cadyka A.M. Altera, został cadykiem w podwarszawskim Piasecznie. Mieszkał w Warszawie, gdzie w 1923 założył jesziwę pod nazwą Dat Mosze (hebr., Wiara Mojżesza), która wkrótce zaczęła się cieszyć sporym powodzeniem (miała ok. 300 studentów). Niewielki traktat autorstwa Sz., pt. Chowat ha-talmidim (hebr., Obowiązki studentów), stał się przewodnikiem dla studentów jesziw w całej Europie Środkowej i Wschodniej. Był on skierowany zarówno do uczniów, jak i do ich nauczycieli. Sz. kładł nacisk na rozwój duchowy swych uczniów oraz na rozbudzanie w nich ambicji. W jego jesziwie studiowano także dzieła poświęcone etyce. Ponadto Sz. pełnił funkcję przewodniczącego stowarzyszenia religijnego Szomrej Szabes. Był również znany z zainteresowań medycznych (przepisywał swym chasydom recepty własnego pomysłu). Po wybuchu II wojny świat. odrzucił propozycję ucieczki na tereny zajęte przez Związek Radziecki. Przebywał w Piasecznie, a następnie w Warszawie. W getcie warszawskim towarzyszyła mu grupa ok. 150 chasydów, która jego siedzibę przy ul. Dzielnej 5, traktowała jako miejsce spotkań i modlitwy. Cadyk uczestniczył w akcjach samopomocowych; zorganizował u siebie kuchnie dla uchodźców. Pracował w fabryce butów, kierowanej przez chasyda, który zatrudniał wielu rabich. Zapisy mów wygłaszanych przez Sz. w getcie do swych zwolenników w soboty i święta (pierwsza z 14 IX 1939, ostatnia z 18 VII 1942) zostały po wojnie odnalezione, wraz z drugą częścią Archiwum Ringelbluma, i opublikowane pt. Esz kodesz (hebr., Święty ogień, 1960). Wiosną 1943 Sz. został wywieziony do jednego z obozów na Lubelszczyźnie, a następnie był więźniem obozów w Płaszowie i Wieliczce. Bliższe okoliczności jego śmierci nie są znane. Według innej wersji, wywieziony do obozu w Trawnikach, zginął 3 XI 1943, podczas jego likwidacji.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.