parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1868 Zbaraż – 1919 Rabka) – pisarz, historyk, historyk literatury, krytyk literacki, asymilator; związany był z Krakowem i Lwowem. Pochodził z ubogiej chasydzkiej rodziny. Otrzymał wykształcenie religijne, potem był samoukiem i wolnym słuchaczem uniwersytetu berlińskiego (1895). W latach 80. XIX w. podjął działalność na rzecz asymilacji Żydów do kultury polskiej oraz przeciw syjonizmowi i „zacofaniu” ortodoksów. Poświęcił temu tematowi wiele prac, m.in.: Asymilatorzy, syjoniści i Polacy (1893); Stosunek A. Mickiewicza do Żydów (1890); Żydzi w powieściach Orzeszkowej (1896); dramat Cudotwórca (1900); powieść Żydziak (1889). Był jednym z pionierów literatury polsko-żydowskiej, sekretarz Fundacji barona Maurycego Hirscha dla Popierania Szkolnictwa Ludowego w Królestwie Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim (1891-1894). Związany ze środowiskami socjalistów polskich był dwukrotnie aresztowany. Wydawał i redagował kilka czasopism, wśród nich „Dziennik Krakowski” (1896-1897), „Słowo Polskie” (od 1901), a potem miesięcznik „Krytyka” (1901-1914, 35 tomów). Koryfeusz polskiej krytyki literackiej swego czasu. Jego Piśmiennictwo polskie ostatnich lat dwudziestu było pierwszą syntezą dotyczącą Młodej Polski (t. 1-2, 1902; miało kilka wydań systematycznie rozszerzanych, od edycji 5 – jako Współczesna literatura polska). Był także wybitnym historykiem (prace: Stronnictwa i programy polityczne w Galicji 1846-1906, t. 1-2, 1907; Dzieje polskiej myśli politycznej w okresie porozbiorowym, t. 1-3, 1914-1920). Przeciwnik Narodowej Demokracji. Zwolennik polskich dążeń niepodległościowych (inicjator Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, współorganizator Strzelca i Drużyn Strzeleckich, żołnierz Legionów Polskich; naczelnik biura prasowego Naczelnego Komitetu Narodowego w Berlinie, 1914-1918). Na łożu śmierci zmienił wyznanie, przyjmując chrzest.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.