parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1864 Lwów – 1935 tamże) – rabin i kaznodzieja. Mając 10 lat, z powodów materialnych, przerwał naukę w chederze. Jako samouk zyskał renomę zdolnego talmudysty i miano il(l)uja, ale też znalazł się w orbicie wpływów haskali, a potem ruchu protosyjonistycznego (Mikra Kodesz; Syjon). Wraz z przyjaciółmi pisał broszury, mające popularyzować ideę syjonistyczną. Przygotował się też do ukończenia w ciągu dwóch lat gimnazjum i podjął studia w seminarium rabiniczne oraz na uniwersytecie w Wiedniu (dyplom rabiniczny i doktorat uzyskał w 1898). Następnie powrócił do Lwowa. Debiutował opublikowanym w tygodniku „Israelit” kazaniem, wygłoszonym na grobie A. Kohna (1897). Początkowo sprawował opiekę nad więźniami w Brygidkach i kierował męską szkołą gminną im. Abrahama Kohna (od 1899), potem objął także kierownictwo Zakładu dla Kształcenia Nauczycieli Religii Mojżeszowej. Od 1903 wygłaszał kazania w jęzuku polskim w Synagodze Postępowej we Lwowie (od 1906 oficjalnie, jako drugi kaznodzieja, a od 1920 – jako rabin gminny). W 1903 zainicjował, wraz Z. Taubes-Sensem, utworzenie Koła Naukowego Żydowskiego. Kazania swoje ogłaszał w prasie, m.in. w kierowanym przez siebie dziale homiletycznym organu Związku Nauczycieli Religii „Ha-Or” (hebr., Światło). W okresie I wojny światowej zastępował rabina Jecheskiela Caro, który przebywał w Wiedniu, a następnie przejął po nim stanowisko rabinackie. Opuścił miasto tylko na czas okupacji rosyjskiej. Od 1920 miał kłopoty zdrowotne. G. był postacią lubianą; umiał tchnąć nowego ducha w społeczność synagogi postępowej. Wydał zbiorek kazań dla młodzieży szkolnej Bik(k)urim (hebr., Pierwiosnki, 1901); Wybór kazań (1925); po śmierci G., we Lwowie w 1936, ukazał się jego zbiór kazań.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.