parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1909 Radzyń Podlaski – 1972 Izrael) – polityk i działacz syjon. w Polsce i w Izraelu, publicysta, bliski współpracownik I. Grünbauma. W dzieciństwie otrzymał trad. wychowanie rel., następnie studiował medycynę na UW, którą ukończył w 1933. Należał do syjon. organizacji studenckich. Był członkiem CK Organizacji Syjonistycznej w Polsce, członkiem redakcji tygodnika „Opinia” (1933–1935). Po wyjeździe Grünbauma z Polski stanął na czele radykalnej frakcji w ruchu ogólnosyjonistycznym. W 1935 był jednym z założycieli i członków Zjednoczenia Syjonistów Ogólnych „A”, jednocześnie popierał ideę stworzenia wspólnej Rady Naczelnej, w której zasiedliby przedstawiciele Et Liwnot i Al ha-Miszmar. W 1939 znalazł się w Wilnie, skąd w 1940 udało mu się przedostać do Palestyny. Tam wszedł w skład kierownictwa wojsk. organizacji Hagana, w 1941 został jej dowódcą. W 1945 został członkiem Egzekutywy Agencji Żydowskiej. Popierał ideę bezwzględnej walki z administracją brytyjską w Palestynie. Udało mu się uniknąć aresztowania w tzw. czarną sobotę 29 VI 1946. Schronił się w Europie. Pod koniec 1946 został wybrany na przedstawiciela Agencji Żydowskiej w Europie; zajmował się m.in. polit. aspektem nielegalnej emigracji Żydów do Palestyny. W 1947 wystąpił z Egzekutywy Agencji i wstąpił do partii Mapam (akr. Mifleget ha-Poalim ha-Meuchedet). Po procesie Slanskiego wystąpił z Mapam i założył partię lewicowo-socjalist. Mifleget ha-Smol ha-Socjalisti, która następnie przystąpiła do Komunistycznej Partii Izraela; K. został jej przywódcą. Od 1949 był członkiem Knesetu. Redaktor pisma komunistycznego „Kol ha-Am” (hebr., Głos Ludu). Po wojnie sześciodniowej coraz ostrzej krytykował politykę sowiecką w kwestii żyd. oraz wobec Izraela.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.