parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(jid., Młoda Galicja) – nazwa nadawana grupie pisarzy, określanych także jako „krąg neoromantyzmu galicyjskiego”. Było to jedno z wielu charakterystycznych zjawisk kulturowych w początkach XX w., powiązanych z wzorcami czerpanymi z europejskich prądów literackich, takich jak „Junges Deutschland”, „Młoda Polska” (zwłaszcza poprzez nawiązania do S. Przybyszewskiego). W literaturze żydowskiej zaistniały także w tym czasie podobne (również z nazwy) grupy literackie – wiedeńska „Jung Wien” (niem., Młody Wiedeń), niemiecka „Jungjüdische Bewegung” (Ruch Młodożydowski) czy nowojorska „Di Junge” (jid., Młodzi). W powstaniu „J.G.” ważną rolę odegrało otwarcie przed młodymi literatami, pochodzącymi głównie z Galicji, łamów pierwszego lwow. dziennika, ukazującego się w języku jidysz – „Lemberger Togbłat”, przez jego współwydawcę, M. Chmielnickiego. Do grupy młodych poetów, związanych z „J.G.” należeli m.in.: S.J. Imber, D. Kenigsberg, Mosze Lejb Halpern, M. Nadir, N. Gross, J. Mestel, M.Ch. Rawicz, U.C. Grinberg. Znaczenie „J.G.” z czasem miała wykroczyć daleko poza środowisko lwowskie, stając się jednym z ważnych etapów kształtowania się nowych prądów w nowoczesnej literaturze jidysz w Polsce. Po I wojnie światowej część przedstawicieli tej grupy przeniosła się do innych ośrodków.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.