parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. Cadykiem Starosielskim (1765 Lublin [1766 Oszma?] – [1828] 1829 Stare Sioło) – cadyk, przedstawiciel kierunku CHABAD. Wśród antenatów miał Izajasza H., zaś jego ojciec, Mosze ha-Lewi H., był ascetą i uczonym, owianym wieloma legendami. Około 1782 H. związał się z Zalmanem ben Baruchem Szneurem z Ladów. W krótkim czasie stał się jedną z najbliższych mu osób. Przez przeszło 25 lat kierował dworem oraz przekazywał chasydom nauki mistrza, powtarzając je dosłownie. Był ponoć inicjatorem wydania jego dzieła Lik(k)ute(j) amarim. Po uwięzieniu Szneura zbierał pieniądze na jego uwolnienie. W 1801–1810 mieszkał w Ladach. Oczerniony przed mistrzem zaczął rozwijać własną, oryginalną naukę, w której kładł nacisk na emocjonalne zaangażowanie i spełnianie nakazów halachicznych. Ekstatyczna modlitwa winna była – jego zdaniem – przynosić panowanie nie tylko nad popędami umysłu, ale i ciała. Z czasem przyciągnął do siebie znaczną część chasydów z ziem białorus., w tym niektórych uczniów Szneura. Z synem i następcą swego mistrza, Dow Berem (zob. Szneursonów rodzina), nie pogodził się nigdy, i dopiero po jego śmierci pojednał się z lubawickimi chasydami. Ostatnich 15 lat życia spędził w Starym Siole. W 1826, na podstawie donosu, przez krótki czas był więziony. Jego główne dzieła Szaare(j) ha-jichud we-ha-emuna (hebr., Wrota zjednoczenia i wiary, 1820) i Szaare(j) awoda (hebr., Wrota służby, 1821; znane też pt. Awodat Be(j)nonim) były komentarzami do Lik(k)ute(j) amarim Szneura oraz zawierały elementy polemiczne do nauk Dow Bera, z którym wiódł spór także w nieopublikowanym dziele Kuntres ha-hitbonenot. Następcą H. był jego syn, Chaim Rafael, który jednak niczym się nie odznaczył (na nim też skończył się ród cadyków ze Starego Sioła).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.