Rubinstein Icchak (Izaak; Icek)

Rubinstein Icchak (Izaak; Icek)

(1880 Dalnowo, Litwa – 1945 Nowy Jork) – rabin i jeden z przywódców Mizrachi w Polsce. Otrzymał staranne wykształcenie religijne; studiował nauki judaistyczne w jesziwie w Wołożynie, a także w Kownie i innych ośrodkach studiów rabinackich, zyskując sławę erudyty. Samodzielnie zdobywał wiedzę z zakresu przedmiotów świeckich, eksternistycznie zdał maturę. Na uniwersytecie w Moskwie studiował prawo i nauki społeczne. Podczas studiów należał do organizacji samokształceniowych. W 1906-1910 był rabinem na Ukrainie, a od 1911 – w Wilnie, gdzie angażował się w życie kulturalne i gospodarcze Żydów. Podczas I wojny światowej pozostał w mieście i reprezentował społeczność żydowską wobec władz. W czasie okupacji niemieckiej, jako prezes Żydowskiego Komitetu Centralnego, był przedstawicielem ludności żydowskiej na terenie tzw. Ober Ostu (ziemia wileń., kowieńska, grodzieńska, białost., Polesie). Interweniował w sprawie nakładanych na Żydów kontrybucji, zabiegał o zdobywanie żywności. Współpracował z miejscowymi komitetami nieżydowskimi. Udało mu się doprowadzić do otwarcia zamkniętych przez Niemców szkół polskich i żydowskich. W 1920 został ministrem do spraw żydowskich we władzach litewskich. Uznawany był przez władze polskie za jednego z najważniejszych przedstawicieli żydowskiej ludności Wilna. W 1922-1939 był senatorem i członkiem sejmowej Komisji Oświatowej; członek Kuratorium Instytutu Judaistycznego UH. W 1919, z ramienia ortodoksów, został wybrany do rabinatu Wilna, a w 1929 – z ramienia partii Mizrachi. Był prezesem Centrali Mizrachi dla Kresów Wschodnich w Wilnie oraz organizacji szkolnych i oświatowych. Należał do wybitnych działaczy założonego w 1937 Zjednoczenia Rabinów Mizrachistycznych. W 1939 powrócił do Polski z XXI Światowego Kongresu Syjonistycznego i pozostał w Wilnie do 1941, kiedy to udało mu się wyjechać do Stanów Zjednoczonych. Do śmierci wykładał w Yeshiva University w Nowym Jorku.