parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
Marcus Julius; Marek Juliusz Agryppa; Herod Agryppa II (28 n.e. Rzym – 92/93? n.e. Rzym lub Tyberiada) – ostatni władca z dynastii herodiańskiej; syn Agryppy I; prawnuk Heroda I Wielkiego; żył ze swą siostrą Berenike. Po śmierci ojca, ze względu na młody wiek, cesarz Klaudiusz nie mianował go królem Judei, lecz ustanowił tam prokuratora. W 50 n.e. A. otrzymał niewielkie królestwo po swym wuju – Herodzie II, królu Chalkidy (zm. 48 n.e.), a także nadzór nad Świątynią Jerozolimską, wraz z prawem mianowania arcykapłana. W 54 n.e. odebrano mu Chalkidę, dając w zamian tetrarchię Filipa Heroda, ziemie Lizyniasza i zarząd prowincją Warusa. Cesarz Neron dodał mu wsch. Galileę i Pereę (w 61 n.e.). A. prowadził wiele prac publicznych; m.in. w Jerozolimie kazał wybrukować ulice białym kamieniem, by dać zajęcie 18 tys. robotników, którzy ukończyli prace nad odbudową Świątyni. Podczas wojny Żydów z Rzymianami (66-70 n.e.) stanął po stronie Rzymu. Lud wypędził go z Jerozolimy, obrzucając kamieniami. Po zakończeniu walk, w nagrodę za dochowanie wierności, przydzielono mu nowe terytoria, a cesarz Wespazjan nadał godność pretora (75 n.e.).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.