parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1812 Krzepice – 1883 Kraków) – prawnik, działacz społeczny i polityk, zwolennik nurtu asymilatorskiego ( asymilatorzy; asymilacja), związany z Krakowem. Uczył się w Gimnazjum Św. Anny w Krakowie. Studia prawnicze na UJ ukończył w 1835, stopień doktora uzyskał jednak dopiero w 1856. Od 1833 pracował jako tłumacz przysięgły sądów rabinackich. W 1838 mianowano go pisarzem Komitetu Starozakonnych na krakowskim Kazimierzu, z obowiązkiem pełnienia czynności pisarza przy rabinie, potem został sekretarzem tamtejszej Gminy. W 1845, ze względu na stopień jego „ucywilizowania”, Senat Wolnego Miasta Krakowa przyznał mu tytuł obywatela. W 1846 K. opowiedział się po stronie Rewolucji Krakowskiej ( krakowskie powstanie) i 28 II 1848 wygłosił płomienną mowę agitacyjną w Starej Synagodze na Kazimierzu. Po zajęciu miasta przez wojska austriackie, za agitację rewolucyjną i udział w „zbrodni zdrady głównej”, K. został aresztowany. Ze względu na brak odpowiedniego materiału dowodowego, w lutym 1847 zwolniono go z więzienia. W następnym roku zaangażował się w Wiosnę Ludów. Został wybrany do krak. Komitetu Narodowego, a następnie mianowany radcą magistratu krakowskiego. Na posiedzeniach Rady Miejskiej występował w obronie Żydów. Kiedy w Poznańskiem wybuchło powstanie, wraz z J. Warszauerem, wystosował odezwę do Żydów wielkopolskich, apelując o poparcie przez nich polskich dążeń narodowych. W kwietniu 1848 był współzałożycielem, razem z L. Gumplowiczem i Warszauerem, żydowskiego klubu politycznego pod nazwą Klub zur Förderung der geistigen und materiellen Interessen der Israeliten. Opublikował broszurę polemiczną Odpowiedź na „Obronę Żydów” umieszczoną w dzienniku „diabeł” z dnia 7 XI b.r. nr 57 i legenda o kandydacie na diabła (Kraków 1871). Przetłumaczył z języka niemieckiego Początki nauki religii mojżeszowej (Kraków 1874); drugie wydanie tej książki (z 1876) c.k. Rada Szkolna Krajowa zaleciła do użytku szkolnego.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.