parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. Dziadkiem z Nowogródka (1848–1919) – twórca ruchu Be(j)t Josef, stanowiącego maksymalistyczny nurt musar. Początkowo był człowiekiem interesu. Przełom w jego życiu spowodowało spotkanie z I. Lipkinem. Pośród grona jego zwolenników, studiował w Kownie i w jesziwie w Słobodce. W latach 80. XIX w., po śmierci żony, H. wiódł żywot pustelnika, żyjąc w leśnej chacie. Kiedy jednak jego postawa nie zyskała poparcia większości zwolenników nurtu musar, uznał że wyizolowanie się ze społeczeństwa jest konieczne dla pokonania szatana i złych skłonności tkwiących w człowieku (por. jecer (ha-)tow, jecer (ha-)ra). W 1896 założył jesziwę w Nowogródku. Fundamentem jej duchowości było uznanie bezwzględnego prymatu dążenia do doskonałości religijno-etycznej nad studium Talmudu. Pojawił się tu nowy typ nauczyciela, odbywającego okresowe musar-szmuesn (dyskusje religijno-etyczne ze studentami) i nadzorującego rozwój moralny podopiecznych. Sformalizowanego studium talmudycznego tam nie było. W pierwszych latach XX w. zajęcia nowego typu prowadzili starsi studenci; potem – nauczyciel szi’urim (kursu talmud.), zwany rosz jesziwą. W uczelni nowogródzkiej znacznie więcej czasu poświęcano na studia musarystyczne i inne regularnie odbywane formy aktywności musar, niż w pozostałych jesziwach. Pod wpływem ekstremizmu H., wytworzył się w niej styl życia charakteryzujący się bezkompromisowością moralną i podporządkowaniem doktrynie bitochn (tj. ufności w Bogu), zgodnie z którą studenci prześcigali się w ubóstwie, pasywności ekonomicznej, odrzucaniu spraw materialnych i wyrażaniu obojętności dla potrzeb materialnych. Przed wybuchem I wojny światowej jesziwa w Nowogródku liczyła już ponad 300 studentów. W 1915 H. wraz z uczniami, opuszczając strefę działań wojennych, udał się do Homla. W Rosji nastąpił etap rozwoju, związanego z nim środowiska i kształtowania się ruchu Be(j)t Josef. Musar-szmuesn H. zostały zebrane w dziele Madregat ha-Adam (1964, 1970).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.