parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1809 Warszawa – 1868 Bruksela) – działacz Wielkiej Emigracji i zwolennik emancypacji Żydów. Wbrew woli ortodoksyjnych rodziców, ukończył pijarską szkołę wojewódzką. Walczył w powstaniu listopadowym (awansowany na podchorążego za odwagę na polu walki; dwukrotnie ranny w obronie Warszawy; kawaler srebrnego krzyża wojskowego). Po upadku powstania został aresztowany. Zwolniony między innymi w rezultacie wpłacenia łapówki, zbiegł do Krakowa. Wydalony z UJ na żądanie władz rosyjskich, wyemigrował za granicę, osiadając w Brukseli. Jego stosunki z częścią Wielkiej Emigracji były napięte. Współpracował blisko z Joachimem Lelewelem. Studiował prawo na Wolnym Uniwersytecie w Brukseli (1834-1836) i w 1838 został adwokatem, lecz pochłonięty działalnością polityczną i publicystyczną, do wykonywania tego zawodu nie przywiązywał większej wagi. Jako publicysta i członek wielu organizacji emigracyjnych, w tym Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, wiele sił poświęcał sprawie niepodległości Polski. W czasie powstania styczniowego był poborcą podatku narodowego na Belgię. Zajmował się także żywo kwestią żydowską. W 1839 opublikował broszurę Des Juifs en Pologne, a następnie wiele broszur i artykułów, głównie w prasie emigracyjnej i obcej. Wielokrotnie wzywał współwyznawców do uczestniczenia w walce o niepodległość Polski. Należał do działaczy Wielkiej Emigracji, żądających równouprawnienia dla Polaków wyznania mojżeszowego, bez oglądania się na ich asymilację i inne względy, uważając, że rozwój społeczności żydowskiej hamowany jest przede wszystkim przez ograniczenia prawne. W okresie wzmożonej kampanii antysemickiej, jaka miała miejsce pod koniec lat 50. XIX wieku w Królestwie Polskim, L. wystąpił z Obroną Żydów zamieszkałych w krajach polskich od niesłusznych zarzutów i fałszywych oskarżeń (Bruksela 1858). Później potępił antysemickie motywy prowodyrów tzw. wojny polsko-żydowskiej (1859). Od 1860 był członkiem Alliance Israélite Universelle.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.