parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., Drzewo Życia; jid. Ejc Chajim); Sefer Ec Chajim (hebr., Księga Drzewo Życia) – 1. dzieło Ch. Witala; jedno z najważniejszych źródeł poznania nauk I. Lurii. W 1570 Wital zaczął studiować kabałę w Safed, pod kierunkiem Lurii. Zgodnie z tradycją, ich spotkanie miało być jednak zapowiedziane mistrzowi znacznie wcześniej przez Proroka Eliasza. Podczas kolejnego pobytu w Safed (ok. 1584) Wital zachorował. Wówczas to jeden z jego uczniów, przekupiwszy brata Witala i zatrudniając 100 kopistów, doprowadził do przepisania 600 stron rękopisów swego mistrza. W ten sposób ujawnione zostało istnienie E.Ch. Po wyzdrowieniu Wital zapewniał, że nie jest autorem dzieła, w związku z czym bywało ono przypisywane samemu Lurii. E.Ch. zawiera podstawy kabały luriańskiej. Do głównych jego przesłań należy stwierdzenie, iż jedną z najmilszych Bogu spraw na ziemi są postępy w studiach kabalistycznych, gdyż przybliżają one nadejście Mesjasza. O popularności E.Ch. wśród Żydów polskich świadczy dobitnie fakt, że pierwsze jego wydania pochodzą z ziem polskich (Żółkiew 1772; Korzec 1785; Szkłów 1800; Dubrowno 1804; Sudyłków 1818; Lackowo 1818). (Zob. też Aszlag Jehuda Lejb ha-Lewi) ; 2. nazwę Ec Chajim nosiła też jesziwa w Wołożynie.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.