parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(ang. Jewish Territorial Organization [JTO]; jid. Jidisze [Idysze] Teritorialistisze Organizacje [ITO]) – organizacja działająca w 1905-1925, która stawiała sobie za cel znalezienie terytorium, gdzie Żydzi mogliby się osiedlać i gdzie cieszyliby się autonomią (por. terytorializm). Została założona w sierpniu 1905 w Bazylei, przez 40 delegatów na VII Światowym Kongresie Syjonistycznym, po tym, jak odrzucił on ugandyjski plan osiedlenia. Inicjatorem utworzenia Ś.O.T. oraz jej przewodniczącym był Israel Zangwill (1864-1926). Ruch uzyskał poparcie wielu ważnych osobistości żydowskiej na świecie. Zyskał też wielu zwolenników w Rosji, Polsce, Rumunii i w Południowej Afryce. W 1905 Ś.O.T. próbowała jeszcze prowadzić negocjacje z brytyjskim Ministerstwem do spraw Kolonii w sprawie zarezerwowania terytorium dla kolonizacji żydowskiej w Afryce Wschodniej. W 1906 w Nowym Jorku została powołana amerykańska federacja Ś.O.T. (ITO). Na terenie imperium rosyjskim oddziały partii powstały w Kijowie, Kownie, Jekaterynosławiu, a także w Warszawie, Białymstoku, Grodnie i Wilnie. Pierwszy międzynarodowy zjazd przedstawicieli Ś.O.T. miał miejsce w sierpniu 1907 w Londynie. Podczas obrad doszło do spotkań z przedstawicielami Światowej Organizacji Syjonistycznej (ŚOS) w nadziei osiągnięcia porozumienia, ale na próżno. Komitet Geograficzny nadzorował badania, mające na celu znalezienie terytorium, które mogłoby stać się ośrodkiem osadnictwa żydowskiego; wysyłano nawet ekspedycje, by zbadać warunki panujące na różnych obszarach. Brano pod uwagę: Gujanę Holenderską, Cyrenajkę, Irak, Angolę, Kanadę, Honduras, Australię, Meksyk i Syberię. W 1907 został założony Wydział Emigracyjny Ś.O.T., który – aż do wybuchu I wojny światowej – zajmował się organizowaniem emigracji żydowskiej do południowych stanów USA. Deklaracja Balfoura sprawiła, że wielu terytorialistów powróciło na łono ŚOS, natomiast Zangwill uznał, że mimo iż deklaracja była wielkim sukcesem, to jednak ostatecznie syjonizm polityczny poniósł klęskę, bo nie był w stanie zrealizować swoich celów. Jego organizacja stopniowo traciła jednak wpływy, cierpiała ponadto na brak funduszy. Idee terytorialistyczne były też podejmowane w latach 30. i 40., m.in. w Anglii, Niemczech, Francji, Polsce i w Stanach Zjednoczonych. Wpływy organizacji terytorialistycznych były jednak dość ograniczone. W Stanach Zjednoczonych organizacja taka, pod nazwą Freeland League for Territorial Settlement, nie zaprzestała działalności, nawet po utworzeniu Państwa Izrael.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.