bar micwa

bar micwa

(hebr., dosł.: syn przykazania; przen.: konfirmacja, trzynastoletni chłopiec; jid. barmicwe) – 1. chłopiec żydowski, który ukończył 13 lat i jeden dzień. Według religijnego prawa żydowskiego staje się on wówczas pełnoletni, a zatem jest zobowiązany do przestrzegania Sześciuset trzynastu nakazów i zakazów, które obowiązują dorosłych Żydów; odtąd też może uczestniczyć w minjanie; odczytywać Torę na bimie w synagodze ( Tory czytanie); zakładać filakteria do modlitw porannych ( szacharit). 2. określenie uroczystości związanej z uzyskaniem przez żydowskiego chłopca pełnoletności. Odbywa się ona w synagodze, w pierwszy szabat po ukończeniu przez niego 13 lat i jednego dnia. Podczas nabożeństwa młodzieniec (zw. w j. jid. barmicwe bocher) wzywany jest na bimę, do odczytania stosownego, odpowiadającego danemu tygodniowi, fragmentu Tory. Po modłach, ojciec chłopca wygłasza błogosławieństwo i dziękuje Bogu za uwolnienie go od odpowiedzialności za czyny dziecka, co oznacza że od tej chwili chłopiec ponosi odpowiedzialność za swoje postępowanie, a więc i popełniane grzechy. Z okazji b.m. rodzina urządza przyjęcie. „Bohater” wieczoru wygłasza przemówienie, najczęściej związane z odczytywanym fragmentem Tory. Ma ono świadczyć o znajomości literatury religijnej i zdolnościach intelektualnych młodzieńca. B.m. jest też okazją do obdarowywania chłopca licznymi prezentami. Stanowi ona symboliczne przekroczenie progu „pełnoletniości” religijnej, i z tego względu np. syn cadyka mógł dopiero po odbyciu b.m. objąć po ojcu przewodnictwo chasydów. Ponieważ uważano, że zarówno świętość, jak i wpływy w niebiosach są udziałem cadyka od chwili jego poczęcia, więc od czasu b.m. następcę cadyka uznawano za zdolnego do sprawowania wszystkich zadań, w tym np. służenia radą we wszelkich sprawach. W rzeczywistości młodego cadyka w podejmowaniu właściwych decyzji wspierał jego dwór, a zwłaszcza tzw. gabajim ( gabaj). Nawet jeśli następca dynastii cadyków był małoletni (tj. nie odbył b.m.), chasydzi odwiedzali go, pilnie śledząc w najdrobniejszych jego zachowaniach znamiona świętości bądź cudowności.