parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1810 Warszawa – 1868 tamże) – jeden z najznakomitszych w Polsce wydawców książek polskich i hebrajskich; brat Maurycego O. Podobnie jak brat, był absolwentem Szkoły Rabinów w Warszawie. W 1836 założył własną księgarnię w tym mieście, i prowadził ją do 1863. W 1844 uruchomił przy niej wydawnictwo; wkrótce stało się ono jednym z największych i najnowocześniejszych w kraju. W ciągu bez mała 30 lat O. wydał ponad 250 pozycji w 520 tomach, w tym okołó 100 tomów książek w języku hebrajskim oraz pierwsze czasopisma w języku polskim, ukazujące się w masowych nakładach – tygodnik „Kmiotek” (1842-1856) i inne. Największym jego dokonaniem było opublikowanie – przy współpracy doktora medycyny, Juliana Weinberga, i za zgodą cadyka I.M. Altera – Talmudu Babilońskiego (t. 1-20, 1860-1864; w 12 tysiącach egzemplarzy), przy równoczesnym wydawaniu pierwszej polskiej Encyklopedii powszechnej (t. 1-28, 1859-1868). Powodzenie przedsiębiorstwa opierało się między innymi na rozgałęzionej sieci subskrybentów. Jego odlewnia czcionek miała składy w Moskwie i w Petersburgu. O. był także bardzo czynny na niwie społecznej zarówno w instytucjach ogólnych (WTD; Resursa Obywatelska), jak i w żydowskich (między innymi był członkiem: Dozoru Bóżniczego; Rady Opiekuńczej Szpitala Starozakonnych; Komitetu Synagogi Postępowej przy ul. Daniłowiczowskiej; por. Wielka Synagoga na Tłomackiem). Po śmierci O. przedsiębiorstwo prowadzili jego synowie – Hipolit (1843-1920) i Mieczysław (1857-1903), którzy byli zdeklarowanymi zwolennikami asymilacji (w latach 90. XIX wieku obaj przyjęli chrzest). Do 1901 kontynuowali oni wydawanie książek w języku hebrajskim (w tym tanich edycji Pięcioksięgu, popularnych modlitewników, dzieła Cene urene oraz ksiąg świeckich), korzystając z pomocy szwagra, Herszela Rundo.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.