parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1882 Bereza Kartuska – 1948 Nowy Jork) – filozof, wydawca, syjonista; syn Elijahu ben Naftalego Herca K. Zdobył staranne wykształcenie talmudyczne pod kierunkiem ojca. Studiował filozofię we Frankfurcie n. Menem i w Marburgu; doktoryzował się w Bernie (1912). Współpracował z hebrajskimi czasopismami (m.in. z „Ha-Sziloach”). Był wydawcą pisma Organizacji Syjonistycznej „Die Welt” (1909–1911); szwajc. „Bulletin Juif” (1915–1918) oraz w Heidelbergu „Freie Zionistische Blätter” (1921–1922). Pracował też w Biurze Naczelnym Keren Kaj(j)emet le-Israel w Kolonii (1912–1915). Wraz z Nachumem Goldmanem był współzałożycielem berliń. wydawnictwa Eszkol (1923) oraz współinicjatorem wydawania Encyclopaedia Judaica (t. 1–10, 1928–1934) i hebrajskiej encyklopedii Enciklopedja Israelit (t. 1–2, 1929–1932). Po dojściu A. Hitlera do władzy, wyemigrował do Szwajcarii, a następnie do Stanów Zjednoczonych. Wykładał w College of Jewish Studies w Chicago. Interesował się B. Spinozą, ukazując wpływy żyd. w jego dziełach i przekładając na j. hebr. jego Etykę. W swej filozofii kładł nacisk na witalność, biologiczność i instynkt człowieka. Doprowadziło go to do przedstawienia, jak tkwiące w człowieku siły kulturotwórcze mają tendencję do wyradzania się w siły autodestrukcji i jak w historii uwidacznia się konflikt, w którym instynkt samozachowawczy staje się reakcją na przeintelektualizowanie życia. Idee te znalazły wyraz zarówno w pracach dotyczących filozofii ogólnej (np.: Szki’at ha-chajim [hebr., Schyłek życia], 1925; Der Erkenntnistrieb als Lebens und Todesprinzip, 1935), jak i w poświęconych żydowskiej ideologii nacjonalistycznej (Probleme des modernen Judentums, 1918; wyd. 2 pt. Krisis und Entscheidung im Judentum, 1921). K. był też autorem kilku słowników filozoficznych, tomów esejów (m.in. zebranych w pośm. wydaniu Ktawim; hebr. Pisma, 1953), antologii aforyzmów i fragmentów z klasycznych dzieł filozoficznych (Misznat Riszonim, 1925; oraz Misznat Acharonim, 1952), a także pamiętników (Zichronot (1899–1901), wyd. 1902).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.