parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. hachana, l.mn. hachanot) – proces zarówno duchowego, jak fizycznego przygotowania, poprzedzający akt modlitwy, który wiązany był zwłaszcza z wezwaniem: „… przygotuj się, by stawić się przed Bogiem twym, Izraelu” (Am 4,12). W Misznie jego znaczenie wielokrotnie jest podnoszone. Nie tylko należy przystępować do modlitwy w odpowiednio zrównoważonym stanie umysłu, ale wręcz przypominano w niej, iż pobożni (hebr. chasidim) uznawali za słuszne spędzać godzinę na przygotowaniu swych serc do tego doniosłego aktu. Szczególne znaczenie do p. do m. przywiązywali chasydzi, tak w znaczeniu oczyszczenia ciała, jak i osiągnięcia odpowiedniego stanu umysłu (skierowanie myśli ku Stwórcy, poprzez kontemplację). Z obu wspomnianych powodów, zwłaszcza we wczesnym etapie rozwoju ruchu, chasydzi często w ramach p. do m. sięgali po tytoń, co ściągało na nich ataki przeciwników. Ponieważ owo przygotowanie miało tak wielką wagę, więc niejednokrotnie zdarzało się, że nakazane Prawem godziny odprawiania modłów często były przekraczane przez zwolenników chasydyzmu, co również pociągało za sobą ataki misnagdów. Chasydzi także w większym stopniu niż ich oponenci kładli nacisk na praktykę oczyszczenia się przed modlitwą, poprzez zanurzenie się w mykwie, choć Talmud tego nie nakazywał. Podobnie, choć wedle zwyczajów zgodnych z rytem polskim (por. minhag), jak również ze wskazaniami średniowiecznych tosafistów, nie uważano za konieczne, by przepasywać lędźwie przed zwykłą modlitwą, to jednak chasydzi zakładali przed nią specjalny pas (nie wiadomo dokładnie kiedy owa praktyka została wprowadzona). Wszystkie te elementy wiązały się ze szczególną rolą modlitwy w chasydyzmie (równie ważną lub nawet ważniejszą niż studiowanie Prawa; Tory studiowanie).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.