parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(jid. Jidyszer Gezełszaft far Łandkentnisz in Pojłn) – organizacja społeczna powstała z inicjatywy Aleksandra Dubrowicza i Komitetu Organizacyjnego w Warszawie w lipcu 1926, stawiająca sobie za cel: budzenie estetycznych uczuć Żydów, odrodzenie fizyczne narodu żydowskiego, badanie żydowskicg zabytków historycznych oraz krzewienie zainteresowania folklorem, przy pewnych ambicjach badawczych, we współpracy z JIWO i z Żydowskim Towarzystwem Historyczno-Etnograficznym im. Sz. An-Skiego. ŻTK współpracowało także z Żydowskim Akademickim Kołem Miłośników Krajoznawstwa, powstałym w grudniu 1925, ŻTK w Bielsku oraz z Referatem Wycieczkowym przy Kultur-Lidze. Organizowało wycieczki, odczyty i kursy (esperanto, przewodników, instruktorów, zbieraczy folkloru, a także dotyczące organizacji wycieczek, obozów, hotelarstwa, komunikacji, gastronomii, krajowej i zagranicznej organizacji turystycznych, oraz fotograficzne; wykładali na nich m.in.: E. Ringelblum, I. Schiper i Sz. Zajczyk); turystykę kwalifikowaną oraz związane z nią szkolenia, np.: motocyklowe, kajakarskie, narciarskie, kartografii i terenoznawstwa oraz pływackie. Oddziały ŻTK miały liczne sekcje, np. turystyczno-fotograficzną, pedagogiczną, historyczno-etnograficzną, narciarską, pracy kulturalno-społecznej, sekcję dla badania sztuki żydowskiej. Posiadało też schroniska i domy wycieczkowe stałe (Zakopane-Jaszczurówka) oraz sezonowe (m. in. w Jaremczu, Zwardoniu, Worochcie, Druskiennikach, Karwi, Zaleszczykach itd.). Prowadziło stacje turystyczne dla popularyzacji turystyki wśród wypoczywających w uzdrowiskach i miejscowościach wczasowych. Posiadało własne biblioteczki fachowe, laboratoria dla fotoamatorów; organizowano też wystawy fotograficzne. Wydawano broszury oraz czasopism: krótko (od 1928) – naukowo-informacyjne „Land un Leben” (jid., Kraj i Życie); „Wiadomości Żydowskiego Towarzystwa Krajoznawczego” (jego numery wydawał także oddział w Grodnie) oraz kwartalnik „Krajoznawstwo: wiadomości ŻTK. Czasopismo poświęcone zagadnieniom turystyki, krajoznawstwa oraz badaniom osiedli żydowskich w Polsce” (w j. jid. – „Landkentnysz” – od kwietnia 1933). Podjęto próbę utworzenia przy ŻTK w Warszawie Uniwersytetu Krajoznawczego, zamierzano założyć Żydowskie Muzeum Krajoznawcze. ŻTK w 1936 posiadało 20 oddziałów i 4 tys. członków; a sama centrala warszawska w 1938 zorganizowała 1600 wycieczek dla 35 tys. uczestników, 28 kursów dla 300 słuchaczy, 200 odczytów dla 12 tys. słuchaczy, 30 kolonii i obozów szkoleniowych dla 6 tys. uczestników, 50 kursów językowych i 5 wystaw. ŻTK w 1938 zajęło II miejsce w zawodach o puchar wędrowny Prezydenta RP, organizowanych przez Polski Związek Narciarski. (Zob. też Wagman Saul)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.